In Kristiansund hebben we afscheid genomen van de Infinity, die we wellicht later nog terug zien in de Lofoten. Zij vliegen eerst vanaf Trondheim terug voordat ze weer verder gaan. Wij gaan alvast vooruit, waarbij de eerste 2 stops gepland zijn aan de buitenkant van de eilanden / rotsen voor de kust. Afwisselend zeilen en motoren, het laatste stuk helemaal tussen de rotsen door. Regen afgewisseld met lekker weer, en op weg naar Veiholmen niet al teveel wind. De drone kan onderweg ook weer even buitenspelen.
Veiholmen is een oud vissersdorpje helemaal aan het eind van een weg over tientallen eilandjes die allemaal met bruggen met elkaar verbonden zijn. Wanneer je voor de kust van Kristiansund de brede sund oversteekt met de ferry kun je vervolgens met de auto naar het 45 kilometer verderop gelegen Veilholmen rijden.
Ook met de boot een hele belevenis, wanneer je door smalle straatjes en scherpe bochten naar het binnenste kommetje van de haven vaart. Het is hier maar een paar meter diep en overal komen ook lange algachtige slierten vanaf de bodem omhoog naar het oppervlak. Wanneer we het haventje invaren blijkt er nog een Lagoon te liggen. Stein springt meteen op van zijn 380 die daar zijn thuishaven heeft en komt ons meteen helpen met zijn dinghy. De gjestebrygge is meteen vol, maar we liggen daar prima. 75 kronen inclusief stroom, al moet je die vervolgens wel via een raampje uit een stopcontact in de doucheruimte halen. Werkt prima, misschien zelfs wel beter dan op de meeste steigers.

Stein en later ook zijn vrouw Marianne komen de boot uitgebreid bekijken en omgekeerd worden we ook bij hun aan boord en bij hun thuis uitgenodigd om te komen spieken. Prachtig huis met uitzicht naar alle kanten over de rotsen en de zee.

Stein heeft allerlei tips, die we gretig aantekenen op de kaart. Ook zij zijn van plan om over een paar weken met hun boot op vakantie naar het Noorden te varen dus misschien komen we ze nog tegen.
Ideale plek om wat plaatjes uit de lucht te schieten, zeker wanneer de zon later toch maar eens richting de horizon vertrekt.



We vertrekken toch maar weer uit Veiholmen via dezelfde route aan de westkant waarlangs we ook binnengekomen zijn. De route naar het noordoosten moet ook kunnen volgens Stein, maar hij raadt het ons toch maar liever af. Sowieso een beetje zoeken vandaag, omdat de oorspronkelijk geplande route buitenom nogal tegen de wind in is, en het ook nog steeds harder begint te waaien.
Recht tegen 20 knopen wind in is niet echt lekker, er staan van die IJsselmeergolven hier recht tegen de oceaandeining in. Dan maar iets verder afvallen en de zeilen er op. Met de normale fok kunnen we zo’n 40 graden apparent aan de wind varen (55 a 60 true). De bootsnelheid is hetzelfde als op de motor, maar we leggen zo uiteraard wel meer meters af. De wind blijft aantrekken, net als we van plan zijn toch maar een rif in het grootzeil te leggen breken de provisorische breektouwtjes die we als achterlijkspanner gebruiken weer. Ook een manier om te bevestigen dat we bij zo’n 20 knopen aan de wind inderdaad moeten reven.
We schieten niet echt op zo en blijven twijfelen om alsnog de route binnendoor maar op te zoeken. Tijdens de tweede call van de dag heeft Marijke er uiteindelijk toch voor gekozen om buitenom te varen, al is het maar omdat ze denkt dat ik dat liever doe. Als de golven en de wind in eerste instantie alleen maar erger worden lijkt dat geen goed plan te zijn geweest maar gelukkig kunnen we een klein uurtje later iets meer beschutting zoeken tussen de rotsen en wordt het allemaal een stuk comfortabeler.
Bij aankomst in Bogoyvaer is de hoogspanningskabel aan het einde van de steiger nog wel even spannend. Het blijft lastig om goed in te schatten hoe ver zo’n kabel nog bij je vandaan is. We weten dat we zeker niet onder deze door zullen kunnen, maar passen we er nog tussen? De combinatie van wind en de kabel maakt het lastig om voldoende aandacht te besteden aan het netjes inparkeren, maar gelukkig was Marijke er op tijd bij met een butsbal om het bootje wat er al lag heel te houden.
Er is nog niet heel veel te doen hier, al heeft de SuperPubb wel echt zijn best gedaan om een mooi terras met buitenbar en al aan te leggen. Er is echter ook eind juni nog geen hond, het zal de komende maanden denk ik wel drukker worden. Rondje over het eiland voor de dagelijkse beweging, portje erbij en duimen dat de wind morgen inderdaad naar minimaal het zuidoosten draait zodat we weer relaxter verder kunnen.