Mark & Marijke Reisverslagen

Breinwave - Bronnoysund

Ik kan me herinneren dat de aankomst op Bronnoysund vanuit de lucht echt betoverend was. We vlogen IFR en bij de daling kwamen we ongeveer over Torghatten (het gat in de berg) en zag je tussen de wolkenflarden al die eilandjes onder je liggen.

Met de boot is het ook nog wel aardig om daar te varen, zeker als zoals vandaag het zonnetje in eerste instantie nog schijnt en het ook nog 20 graden is. Maar als je eenmaal aangemeerd bent, het gaat regenen, en je daar maar eens een wandelingetje door het dorp maakt, ga je direct er naar uitzien om weer te vertrekken. Eén zomer hier en je overweegt serieus om er maar een einde aan te maken, over de winter wil ik niet eens nadenken.

Gelukkig zijn Stein en Marianne met hun Peggy met me meegevaren vanaf Ylvingen zodat het uiteraard alsnog super gezellig was. Het bleek ook een soort Lagoon evenement te worden nadat er ook nog een 400 binnen kwam zetten met een SAS piloot die zijn catamaran al wel gekocht had.

Wel heerlijke pizza een straatje naar achteren vanaf de haven en dan 500m naar het zuiden, kan de pizza Azteka zeker aanraden. Vanmorgen kwam het even wat minder uit omdat die Azteek net echt naar buiten wilde toen ik de haven uitvoer tussen allerlei rotsen en boeien.

Daar wordt je wel creatief van als je alleen aan het varen bent. Inmiddels weet ik precies hoe de radar werkt, hoe ik guard zones in kan stellen, en hoe ik de clutter voor de regen voldoende hoog kan zetten. In combinatie met het luik in de badkamer kom je dan een heel eind.

Sowieso leer ik zo in mijn eentje beter nadenken over de volgorde van de dingen en de touwtjes en zo. Gisteren werd er wel heel krap ingeparkeerd en toen ik om 7 uur wakker werd en de buienradar zag ben ik maar snel gaan vertrekken. Het idee was de buren niet wakker te maken, maar dat is doordat de wind net een beetje draaide vanwege de aankomende bui net niet helemaal gelukt (boem is ho). Niks aan de hand verder maar toch weer iets geleerd.

Die radar laat ik nu onderweg maar even lekker aanstaan, kan ik hem meteen even in praktijk finetunen qua instellingen. Zo moet het lukken naar Rorvik, waar Marijke maandag weer naar toe komt tenzij ik alsnog doorvaar naar Trondheim. De omstandigheden daarvoor lijken, ook op open zee, met weinig wind uit het westen draaiend naar noordwest eigenlijk heel goed maar straks nog maar een keer kijken.

Breinwave–Ylvingen

Het voelt toch een beetje als mijn eerste solovlucht, zo zonder kapitein op stap. De kapitein zit inmiddels bij Sander en Amy op de bank na 4 vluchten op 1 dag. Ik zit hier op de boot op het eiland waar de Noorse TV serie Himmelbla zich (10 jaar geleden) afspeelde.

Het eilandje heeft even kunnen profiteren van de aandacht van die serie, maar inmiddels staan alle gebouwen hier weer te koop en is Himmelbla cafe niet eens open.

No worries, want Stein en Marianne zijn hier vanuit het zuiden naar toe gevaren terwijl ik hetzelfde deed vanuit Sandnessjoen in het Noorden. En vrijdagavond is Norwegian Taco-night heb ik vandaag geleerd.

Vanochtend hebben we nog even wedstrijdje gedaan wie het snelst naar het zuiden kon komen. Allebei om 8:15 vertrokken had ik net een kleine voorsprong opgebouwd toen Marijke de piloot zover gekregen heeft om laag over te vliegen. Absoluut geen wind, spiegelstrakke zee, en een beetje stroom mee. Zo schoot het best op. Het moeilijkste blijft het om geconcentreerd te blijven want na een paar uurtjes, hoe mooi het ook om me heen is, wordt dat steeds lastiger. Ik heb me maar aangeleerd om nog wat ruimer overal om heen te varen zodat het weinig kwaad kan wanneer ik toch even afgeleid wordt.

Bij aankomst lukt het nog net voor de call van vanmiddag om de drone nog even op te laten en de aankomst van de Peggy op beeld vast te leggen. Was bij het aanpakken van de lijnen bijna vergeten dat ik de drone nog in de lucht had hangen. Nu liggen we hier gezellig met 2 Lagoons naast elkaar.

Druk druk druk, want naast de call heb ik ook al mijn taken als huisman (bootsman) moeten regelen.  Het gastenbed is weer netjes gewassen, de rest van de was droog en opgeborgen, het kamertje van de kleine prinses opgeruimd en klaargemaakt. Ik ben er weer klaar voor. Stein heeft me nog een geholpen met mijn datakaart, dus ik kan er dit weekend weer tegenaan.

Vanavond gezellig gegeten en lekker gekwatst (doe je best Stein met Google translate) over van alles en niets. Prachtige kleuren op de achtergrond wanneer de zon even een uurtje afscheid neemt en mijn bedje in als het blog weer naar jullie onderweg is.

 

Morgen samen met de Peggy naar Bronnoysund, hopelijk komen we daar aan voordat het gaat hozen. Weinig wind weer, dus als er plek is gaat het geen probleem zijn in mijn eentje, los van de hulp van mijn buurtjes uit Veiholmen.

Breinwave - Svartisen gletsjer

Nieuwe dag, nieuwe ronde, nieuwe kansen. Rustig wakker worden in Bolga tot het eindelijk weer droog wordt, lekker met het zonnetje erbij onderweg naar het Holandsfjord. Extra kritische kapitein die wil zien dat ik straks in mijn eentje de boot niet op een rots parkeer en bij voorkeur mezelf ook heel houd.

Ook lekker even zeilen in het begin, maar als je verder in het fjord komt gaat de wind zoals gebruikelijk weer in de richting van het fjord staan en valt uiteindelijk tussen de bergen helemaal weg.

Eigenlijk zien we op de heenweg door de bewolking en toch weer regen die enorme Svartisen gletsjer helemaal niet (2e grootste van Noorwegen), maar dat zullen we later dik inhalen.

Tot ver op zee zie je de invloed van de gletsjers, het water kleur overal prachtig groen. Heb me laten vertellen dat het daardoor niet beter wordt om te drinken, de groene kleur schijnt met name door de steendeeltjes te ontstaan.

In de havnguiden staat onze bestemming als Engen vermeld, en dat staat ook op het huisje in het fjord achter de aanlegsteiger waar ruim voldoende plek is om aan te leggen. Extreem groen water hier, prachtig. Ik begin me af te vragen uit welk jaar ons exemplaar van de Havnguiden komt, want daarin staat nog vermeld dat de zijarm van de Svartisen gletsjer hier tot 20m boven zeeniveau komt.

Dat is niet echt meer het geval (volgens de lokale mensen al niet meer sinds 1994) en dit is de eerste keer dat Marijke het hele concept van global warming toch een beetje jammer vindt. Nu is dat immers zo’n 100m meer, want ik moet voor de zekerheid de maximale hoogte van de drone iets aanpassen wanneer ik dicht bij de monding van de gletsjer aankom.

Dan maar de fietsjes er uit en het eerste stuk richting de klautertocht omhoog ondersteunt door de accu’s naar de andere kant van het extreem groene meer.

 

Het is inderdaad best nog een hele klim, want heel ver is het hemelsbreed niet (3400 meter blijkt later wanneer de drone het helemaal tot de monding van de gletsjer weet te brengen), maar we zijn buiten het halfuurtje fietsen toch ruim 2,5 uur nog aan het lopen.

Wel echt de moeite waard. Van een afstand ziet het er al indrukwekkend uit, maar de prachtige blauwe kleuren wanneer we echt bij het ijs aankomen zijn echt heel speciaal. Bij de monding is er kennelijk een behoorlijke brok naar beneden komen vallen, want daar zit nu een gat in het plafond wat helemaal bijzondere lichteffecten geeft. Hopelijk blijft de rest van het dak nog even zitten terwijl wij daar foto’s staan te maken.

Terug op de boot breekt de zon helemaal door en ontstaan er weer heel andere plaatjes. Prachtige avond om nog een stukje te varen, het is nu middernacht en de zon is daadwerkelijk onder gegaan. Verder is het wel nog klaarlicht, dus ik ga nu even helpen om het anker uit te gooien hier in een baaitje achter Hansoya op het eiland Renga.

 

Morgenochtend varen we dan naar Sandnessjoen van waar Marijke vrijdagochtend vliegt. Op het kaartje hiernaast weer de route van vandaag. Typisch dat MarineTraffic ons in het Holandfjord op een gegeven moment toch een tijdje kwijt is, want de steiger waar we aan gelegen hebben op weg naar de gletsjer ligt toch echt een mijl of 4 verder naar het oosten.

Breinwave - Bolga

Nou, daar kunnen we kort over zijn. Niets ten nadelen van Bolga (zelfs gratis ligplaats en een mooie steviger steiger). De reis er naar toe was echter lang, op een gegeven moment saai en tegen de wind in, en toen ook nog heel nat.

Goed dat we op tijd vertrokken waren, daardoor hadden we in het begin nog lekker weer en een fijn windje uit het noordoosten.

Wel bijna 90 mijl op één dag opgeschoten pal naar het zuiden, en klaar voor het Holandsfjord en de zijarm van de Svartisen gletsjer. Dat kunnen we wel gebruiken, ook omdat Marijke komend weekend nog even naar Nederland op en neer gaat om Sander en Amy met wat dingetjes te helpen.

Mijn kans om het zeiljongetje uit te hangen, al zal de kinderbescherming zich waarschijnlijk (ten onrechte) minder zorgen over mij maken dan destijds over Laura.

Marijke vliegt heen vanaf Sandnessjoen met Wideroe via Bronnoysund naar Trondheim en dan met SAS of Norwegian (ben het even kwijt) via Oslo naar Amsterdam. Op de terugweg maandag maar even kijken waar Wideroe haar naar de boot en mij terug kan brengen. Vliegvelden genoeg hier.

Breinwave - Henningsvaer

Laatste volle dag met Sue & Chris en weer heerlijk weer wanneer we ‘s ochtends uit ons nauwe plekje in Kabelvag wegvaren. Vandaag gaan we weer richting Henningsvaer, maar onderweg stoppen weer eerst nog even in een groen ankerbaaitje voor koffie met gebak op het voordek.

Heerlijk warm en windstil lekker liggen soezen op de trampoline voordat Chris ons naar het gezellige groepje eilanden stuurt.

Op ons plekje bij Fiskekrogen ligt nu Sonny Crocket dus moeten we nog een stukje verder. We liggen nu een keer helemaal aan het eind van het kanaaltje door het dorp en kunnen daar nog net inparkeren in een gaatje wat voor ons gemaakt (b)lijkt. De bemanning van een Fontaine Pajot helpt ons een handje voordat ze zelf met iemand in het kraaienest weer vertrekken.

Nu we toch bezig zijn, dan ook maar een ander restaurantje, nr 2 op de lijst is Lofotmat waar ze met hun Lofoten-bouillabaisse en de King Krab tenminste weer een keer wat anders op het menu hebben staan.

Op tijd naar bed, omdat we dan morgenvroeg als het goed is nog wat wind mee hebben op het behoorlijke traject van de Lofoten naar een plaats ergens in de buurt van Bolga, ruim 80 mijl naar het zuiden.

Op tijd naar bed was een goed idee, want Sue en Chris verkijken zich een beetje op de wekker en staan om 5 AM al onder de douche. Dan kunnen we ons ook net zo goed maar klaarmaken voor vertrek. Zij gaan ons nog even uitzwaaien vanuit hun schattige witte Bryggehotell voordat ze de auto op gaan halen in Svolvaer.

We passen net tussen de andere afgemeerde boten door zodat we niemand wakker hoeven te maken en zeilen nu inderdaad midden op de Vestfjorden waar het vasteland en de Lofoten beiden van ons weglopen.

De zeilen staan op, ook al neemt de wind al weer wat af, en de kapitein ligt nog wat bij te slapen onder de tent in een waterig zonnetje. Caro al gefeliciteerd met haar verjaardag, de komende uren dobberen we zo richting het zuiden.

Breinwave - Kabelvag

De ochtend begon vandaag met de buurvrouw die probeerde iemand te helpen vertrekken en meteen ook onze kabel er maar uittrok en daarbij ook nog op een of andere manier kortsluiting wist te maken. De eerste aardlekschakelaar vinden we na enig zoeken, maar dan wordt het lastiger. RTFM blijkt toch weer de oplossing en alles doet het gelukkig weer nadat we de tweede schakelaar voor de walstroom in de motorruimte gevonden hebben.

Kort tripje weer naar Kabelvag over opnieuw een spiegelgladde zee. Chris staat weer aan het roer en brengt ons veilig naar de overkant.

Beetje grijs vandaag, maar als het later in de ochtend weer droog is eigenlijk best lekker. Rustig dagje verder waar we gezellig even bij-skypen met de vandermeulentjes die Chris & Sue ook al een tijd niet meer gezien hebben.

Blijft grappig als Marijke het weer voor elkaar krijgt dat een paar aardige Noren hun boot weer helemaal gaan verleggen om ons iets meer ruimte te geven. Moet zeggen dat het nu ook wel heel krap was met de ketting op dezelfde plek als we vorige keer lagen in Kabelvag. De Noren kijken dan helemaal hun ogen uit als ik lekker op de kant blijf staan en zij het eiland in haar eentje aan de andere kant van de steiger parkeert. zo geëmancipeerd zijn ze nou ook weer niet hier in Scandinavië. Lekker wijffie!

Zij gaan die middag naar de houten kathedraal in Kabelvag terwijl ik Marijke gezelschap houd die perse naar de F1 wil kijken. Krom gelegen bij haar schrikreactie wanneer Kimi Max alsnog inhaalt (na de vlag….).

Op de heenweg hebben we uiteraard keuzes moeten maken voor wat betreft de plaatsjes waar we heen gegaan zijn. Ik heb dan ook de rest van de dag uit zitten zoeken welke opties er nu nog over zijn voor de terugweg zodat we zo min mogelijk missen. Om een beetje de vaart er in te houden proberen we over een week of 2 weer in de buurt van Alesund te zijn. We houden dan nog wat tijd over om afhankelijk van het weer er voor te kiezen om aan de oostkant van Denemarken terug te varen.

Nog maar een keertje naar Miyako dan voor sushi. Ik geloof dat hij extreem blij was met je tripadvisor recentie Rene. Hij vertelde ook dat zijn familie een schapenfarm heeft (Sue: that’s dutch for a sheep shagging factory) en dat ze net een Phantom gekocht hebben om te kijken of de schapen op de berg staan (schijnt ze een wandeling van 4 uur te besparen!).

Ik heb hem alvast maar wat plaatjes van zijn restaurant gestuurd.

Breinwave - Skrova

Another lovely day in paradise. Chris vaart zonder primatour de boot de haven van Svolvaer uit, de zee is als een spiegel. We hebben een kleine oversteek gepland naar het eiland Skrova, hier een mijl of 5 uit de kust. Het is vandaag al wel een paar graden kouder dan gisteren maar dat maakt het eigenlijk weer net lekker.

We kiezen er voor om aan de gjestebrygge in het dorpje te gaan liggen en dan naar de noordkant van het eiland te wandelen, Daar moeten witte zandstranden en turqouise baaien te vinden zijn. Er hangen hier al wat bijzondere foto’s van Skrova en de walvisvaart aan een wand, en zo te zien op de foto hieronder in de strip rechtsboven is het hier inderdaad prachtig.

De man van de foto’s lijkt te proberen om met zijn foto’s en de bijbehorende verhalen meerdere kanten van het onderwerp te willen belichten. Je ziet aan de ene kant de bloederige aspecten van de walvisjacht, terwijl hij ook onderbouwt dat de Noorse vangst op een populatie van 130.000 walvissen van deze specifieke soort op zich ook sustainable is. Als je ziet dat walvis hier in Noorwegen zo ongeveer standaard op de kaart staat moeten er toch best een aantal gevangen worden.

We sturen alvast de drone er op uit, zodat zij kan kijken of het inderdaad de moeite waard is om richting de stranden te wandelen. Daar hoeven we na het zien van de beelden niet lang over na te denken. Verder dan pootjebaaien komt Chris niet met de 12 graden die het water koud is, maar het uitzicht en de kleurencombinaties zijn prachtig.

We waren nog even van plan om vanavond in die baai te overnachten, maar na het eten valt iedereen zo ongeveer om (drank maakt meer kapot dan je lief is) en ook lijkt het weer wat om te slaan. Tot nu toe kwam dat telkens de volgende ochtend weer goed, maar nu zou ons geluk wel weer eens even op kunnen zijn.

Ongelooflijk hoeveel ferries hier op een dag aanleggen, we hebben er al minstens 10 gezien, waarvan de meesten met zo’n James Bond bek. Je vraagt je af wat al die mensen hier met hun auto op het eiland moeten, want lopend ben je volgens mij in een uurtje wel ongeveer rond.

Breinwave - Svolvaer

Geen rimpeltje op het felgroene water. Binnen is het al 24 graden wanneer we wakker worden (ja de zon is hier natuurlijk al een tijdje op). We tuffen rustig tussen de uitstekende holmen door richting Svolvaer. Over de meeste ondieptes die op de kaart aangegeven staan kunnen we gewoon heen, en je ziet met het licht aan de goede kant al vanaf een afstand waar het nog ondieper wordt. De hele tent gaat open, dat maakt het allemaal toch nog mooier.

Marijke probeert het heldere groene water vanaf het dak vast te leggen bij gebrek aan onze vliegende camera, maar dat wordt vandaag weer opgelost.

Sue & Chris zijn vanochtend om 4 uur opgestaan om vanuit Bergen naar Narvik te vliegen en vervolgens met de auto naar Svolvaer te rijden. Ondertussen genieten Rene & Ellen nog van een paar dagen mooi weer in Oslo.

Wij hebben nog even de tijd om de was te doen, en de boot maar weer eens schoon te maken. Marijke belt gezellig nog even met Sander en Amy die langzaam weer een beetje bij aan het komen zijn van de grote verhuizing. Eind augustus is het tijd voor een housewarming daar, vooral ook voor alle mensen die hun zo goed geholpen hebben afgelopen weken.

Voorzichtig alles uitgepakt. De 4 ziet er weer wat compacter en minder fragiel uit dan de vorige versie, maar ook deze kun je volgens mij beter niet in zee gooien. Eerst maar even alles rustig opladen, firmware upgraden en dan eerst maar eens even veilig boven land gaan proberen. De Hurtigruten komt net de haven binnen, dus dat is een mooie gelegenheid om een kijkje te gaan nemen.

Eerste gevoel is dat zij nog stabieler aanvoelt, verder is het vliegen precies hetzelfde en heb ik de speciale nieuwe functies nog maar even gelaten voor wat ze zijn. De camera is beter dan de vorige, en de beelden die in mijn ogen al top waren lijken toch nog wat scherper te zijn.

Terwijl ik de layout van de blogpost aan het controleren ben vraag ik me af met welke resolutie de beelden vervolgens weer op het blog geplaatst worden, want de originelen lijken hier op de PC weer aanzienlijk beter.

Verder zijn uiteraard alle onderdelen weer veranderd, zodat de oude accu’s, propellers, RC en rugzak niet meer bruikbaar zijn. De accu schijnt wel weer iets langer mee te gaan, maar het blijft denk ik handig om nog ergens minimaal een tweede batterij te scoren zodat die kan opladen terwijl je aan het vliegen bent.

Ik had al wel eens eerder marketing materiaal voor Noorwegen gezien waar mensen zonder hoogtevrees van de ene vinger van een handvormige rots naar de volgende vinger sprongen. Meer toeval dan iets anders dat ik vanavond opeens die rots hierboven op de berg meende te herkennen. Goed inzoomen met mijn kleine cameraatje en dan kun je zelfs mensen op de vinger zien zitten.

Breinwave–Trollfjord & Risvaer

We zijn op de terugweg. Noordelijker gaan we niet meer deze trip. Geen slechte afsluiter vandaag met het prachtige Trollfjord en daarna nog de eilandjes van Risvaer (inwoners in de winter: 1).

We maken nog even een rondje tussen de gasten in. Morgen liggen we weer terug aan de pontoon van Borsen en gaan we daar met Sue & Chris eten die het nu nog goed naar hun zin hebben in Bergen.

Vanuit Svolvaer gaan er veel bootjes op en neer naar het Trollfjord, dus wij gaan er ook maar eens kijken. Het brede fjord er naar toe is al best aardig, maar om het hoekje het nauwe Trollfjord in biedt echt nog wel weer wat extra. Prachtig! Het is lastig om hier afstanden en afmetingen in te schatten, het fjord is smal, de bergen lijken hoog, en het blijkt toch nog een mijl te zijn tot het eind van het fjord. Er is niet of nauwelijks plaats om aan te leggen, ook al omdat 1 van de 2 steigers tijdelijk niet in gebruik is.

 

Dan maar even het hoekje op zoeken waar het diep genoeg is maar ook niet te diep, en waar we ook net de onderwaterkabel niet mee naar huis nemen wanneer we straks het anker weer ophalen. Nauwelijks wind en weer strakblauw, in bikini (zij dan toch) op de trampoline.

Met de dinghy varen we nog even naar de steiger die niet in gebruik is. Blijkt dat ze daar een filmset aan het maken zijn voor een minuutje van een Matt Damon film die naar verwachting in 2018 uit gaat komen (Downsizing).

Een stukje de berg op levert al weer snel genoeg beweging op voor vandaag dus verdienen we het daarna wel weer om even bij te komen in het zonnetje.

Toch gebeurt er nog genoeg op zo’n dag. De RIBs uit Svolvaer varen af en aan, Maverick en zijn wingman Goose vliegen met hun F16 nog even door het fjord, en de Hurtigruten (Spitsbergen) en nog zo’n joekel (de Lofoten) komen laten zien dat ze net kunnen draaien in het smalle fjord.

De bergen om ons heen zijn prachtig, zeker met een soort 2 rij bergen waar nog pakken sneeuw op liggen er direct achter. Nadeel is uiteraard dat ze straks onze zon gaan stelen. Ook even geen telefoonontvangst, dus dat wordt morgenochtend toch lastig in de call. Dan varen we in het zonnetje nog maar even een stopje verder. In 2 uurtjes kunnen we in Risvaer liggen.

Risvaer is een oud vissersdorp uit de 20-er en 30-er jaren, maar tegenwoordig alleen nog maar een verzameling zomerhuisjes.

Er is maar 1 mevrouw hier die het ook in de winter volhoudt, maar die heeft ook in Amsterdam gewoond dus dan kun je wat hebben. Zij woont in dat huisje hieronder met dat schattige bootje voor de deur. Tenslotte komt ook in de winter de boot uit Svolvaer hier 1 keer per week, dus echt eenzaam kan het niet zijn (wel donker).

 

Chris heeft mazzel, ook voor de komende dagen is er nauwelijks wind voorspeld. Moet lukken dus om zonder zeeziekte een plaatsje of 2 te bezoeken vanuit Svolvaer voordat we ze naar Henningsvaer brengen.

Breinwave - Svolvaer

Goed dat we niet al te snel zijn in de ochtend. Nu had het tij genoeg tijd om weer wat omhoog te komen zodat we voorzichtig weer konden vertrekken vanuit onze ondiepe parkeerplaats in het hartje van Kabelvag. Kunnen de bootjes achter ons er straks ook weer uit.

Goeie keuze van Rene en Ellen om vanavond het vliegtuigje terug naar Bodo te nemen in plaats van de boot. Ook al zijn er ‘s ochtends nog wat wolken wordt het al snel strakblauw, lekker warm en nog steeds heerlijk in plaats van het benauwde weer wat je dan vaak bij ons hebt.

Eerst proberen we aan te leggen op Lamholmen, een klein eilandje wat met een bruggetje direct aan het centrum van Svolvaer verbonden is. Svolvaer is een megastad op de Lofoten met wel 4000 inwoners. Lamholmen is ongeveer eerlijk verdeeld tussen Scandic en Anker Brygge en we vinden een mooi plekje aan de kade. Net ver genoeg van de berg motorboten die in het haventje aan de andere kant van de brug ligt, maar ook wel weer lekker dicht bij het stadje.

We hebben echter gereserveerd op een tip van wat je eigenlijk wel een directeur van een food processing fabriek zou mogen noemen. De man die we eergisteren hebben ontmoet in het klettercafe had een enorme maar ook prachtige vissersboot met 2 ploegen van 34 medewerkers die 340 dagen per jaar op zee aan het vissen is. Allerlei techniek aan boord om de gevangen vis te verwerken, verpakken en in te vriezen, 5 weken op, 5 weken af. Volgens hem moeten we naar Borsen met streepje door de o.

 

Bij Anker Brygge proberen ze nog even hun eigen restaurant te marketen, misschien dat we dat vrijdag dan met Sue & Chris gaan proberen. Maar nu zien we vanaf Lamholmen dat het restaurant dat we zochten nog net een eilandje en een brug verder ligt en dat we daar heerlijk in het zonnetje voor de deur aan de drijfsteiger kunnen liggen. Daar varen we dadelijk dan eerst maar even naar toe, voordat we het stadje verder gaan verkennen.

We hebben nog net tijd om lekker samen te eten op de steiger van het restaurant voordat de taxi voorrijdt en Wideroe 10 minuten verder op het vliegveld van Svolvaer al staat te wachten.

Wij kunnen in de tussentijd nog even aan de koffie op de boot (koffie maken is in Noorwegen, in ieder geval in het deel dat wij deze keer gezien hebben, nog niet tot een kunst verheven). De hele achterkant gaat open, en we smelten bijna weg in het avondzonnetje terwijl Marijke nog even met Sander en Amy aan de lijn hangt over alle verhuisperikelen.
De zon is inmiddels net achter de bergen verdwenen zodat we niet kunnen zien of hij hier al wel weer even ondergaat straks.

Sue & Chris hebben het inmiddels ook al heerlijk in Bergen, zij schuiven hier vrijdag dan weer aan.