Heerlijk zonnetje wanneer we wakker worden in Kvalvag. Drone in de lucht, al staat de zon voor de rots toch net aan de verkeerde kant. Had me niet druk hoeven maken of de Phantom niet teveel geluid maakt voor een zondagochtend, want lokale Jan staat meteen bij de boot of hij ook een kopietje van de beelden krijgt.
We proberen de aankomst terug in Bekkjarvik een beetje te timen zodat er weer plaats zal zijn in de haven. Dat lukt in eerste instantie niet bijzonder omdat het zondagsconcert nog zijn laatste melodietjes produceert en de wijde omgeving daarvoor gekomen of gebleven is.
We leggen eerst maar even aan een andere boot aan, die weet te melden dat hij al snel gaat vertrekken. Top.
Ornan Johannessen en zijn tweelingbroer Arnt weten wat koken is en we kunnen daar de hele dag terecht in hun mooie serre. Dan gaan we er maar even voor zitten toch? Heerlijk gegeten, aardige bediening. Wanneer we in tweede instantie ze toch maar even laten proeven van de Saint Aubin wordt hij direct alsnog omgeruild voor een Meursault. Glaasje rood erbij als kadootje voor de foto’s van de drone (al zijn de beelden op hun eigen website echt een heel stuk mooier gelukt), helemaal goed. Ik ben het eerste tussengerecht, de scallops, even vergeten vast te leggen voordat hij opeens al weg was…
Doordat we op tijd zijn gaan eten kunnen we ‘s avonds nog best een stukje varen. Alles bij elkaar hebben we nog 180 mijl af te leggen naar Kristiansand, dus alle beetjes helpen. Het wordt al duidelijk vroeger donker, ook hier. Het (mijn) plannetje om Espevaer nog proberen te halen gaat ondanks alle pogingen de code-0 en de tweede motor bij te zetten gewoon niet meer lukken. De zon gaat om kwart over negen onder, en dan schemert het uiteraard nog wel een tijdje. Ook hier aan de oceaankant blijken echter voldoende uitwijkmogelijkheden en we kiezen uiteindelijk voor weer zo’n schattig plaatsje Lykling.
We zien gelukkig nog genoeg bij het binnenvaren, want je moet er een beetje slalommen om de haven in te komen. Blijft lekker dat de kaart hier normaal gesproken heel exact is, want je wil ook met een paar knopen echt geen rots raken. Er is in de smalbathavn zo ongeveer één plekje waar we zouden passen, en die is gelukkig nog net vrij ook. Met een beetje passen en meten weten we hem om de giek van een vissersboot heen te draaien precies tegen de drijfsteiger aan. Mooie verhalen van de man die daar nog wat stond te vissen over de periode dat in Lykling goud gedolven wordt. Allerlei gebouwen in het dorpje schijnen al in diverse bladen gestaan te hebben zoals zijn huis en de hoerenkast er schuin tegenover.
Er zou ook nog stroom geweest zijn als ik vanochtend in Kvalvag de connector niet op de kant had laten liggen. We kunnen hem tenminste aan boord nergens meer vinden. Maakt niet uit, we gaan alleen maar even pitten en morgenochtend weer verder.
Reacties