Mark & Marijke Reisverslagen

Greatcircle – Porto

Uiteindelijk hebben we niet alleen A Coruna en Vigo maar ook Bayona overgeslagen en zijn we meteen Portugal in gevaren. Vanaf het moment dat we bij A Coruna de punt om voeren is de wind steeds verder toegenomen. De boot vindt het wel lekker en ook zonder code 0 sprint ze er vandoor. Bij ruim 32 knopen worden ook de golven al wat hoger en surfen we steeds sneller er vanaf. Goed dat we er voordat het donker werd een rif in gezet hebben, ook al kwam dat eerder omdat de val nog gedraaid zat. Omdat we voor de wind varen komt het niet tot een tweede rif, de apparent wind blijft maximaal op 25 knopen steken.

Florian is happy met de performance van de boot in deze omstandigheden, duidelijk beter dan een flybridge versie volgens hem. Maximaal hebben we 16,5 knoop gemeten, gemiddeld varen we rond 9 knopen. Wanneer je buiten achter het stuur zit is het ondanks de forse bries heel rustig, en ook in de salon voelt de boot geen moment gestresst. In bed in de drijvers is de ervaring in het begin net anders, daar lijkt het wel of er een zware storm is. Bij zwaarder weer op zee misschien maar gewoon op de bank gaan liggen, zeker als het licht is geeft dat een beter gevoel van hoe het er echt aan toe gaat.

Nu we de wind in de zeilen hebben maar gewoon doorvaren naar Porto. Ik kan me van 5 jaar geleden nog herinneren dat daar een groot Belgisch schip gewoon aan de kade midden in Porto lag. Laten wij dat ook maar eens proberen, we kunnen altijd nog terugvaren op de Douro naar de marina of ankerplek bij de monding.

Tijdens de aankomst over de rivier hebben we ook de nieuwe microfoons maar eens geprobeerd, zowel de richtmicrofoon met de dooie kat als het wireless setje. Ben benieuwd of het geluid daar beter door geworden is, want dat was in eerste instantie nog niet echt geweldig. Ik heb de manual ook nog niet helemaal uit, dus het kan ook aan mij en de instellingen liggen. Het eerste filmpje is al weer klaar, maar ik wacht nog even met hem openbaar zetten tot Eric van WatersportTV zijn versie maandag af heeft.

Wat een fantastische plek! Beetje oppassen met de stroming en het verval, beetje tussen de mensen door die gezellig met hun benen over de kant van de kade hangen in het zonnetje, maar dan heb je wat ook. Achterkant open zodat we aan die kant naar de zonsondergang kunnen kijken. Aan de zijkant kijken we naar alle porthuizen en aan de voorkant liggen we maar een paar honderd meter van de Pont de Luis. Een oud Portugees mannetje kwam al direct op ons af om ons te helpen met aanleggen. Hij had iets op zijn trui staan wat de indruk gaf dat hij daar een soort havenmeester is. Hij spreekt alleen Portugees, dus we kunnen meteen aan de bak. Alles bij elkaar is het geloof ik geen probleem dat we daar gaan / blijven liggen. We liggen de port-bootjes immers niet in de weg, en verder is er geen enkele boot in zicht. Ook is hij zo handig ons er op te wijzen dat we beter een stukje naar achteren kunnen gaan liggen zodat we via het ijzeren trapje wat daar in de kademuur zit ook nog aan wal kunnen .

 

Eerst maar eens de wal op en de brug over om een paar flessen witte port te scoren. Omdat we weten wat we willen kunnen we de commerciële tasting nog ontwijken maar ik heb we wel een fles witte colheita laten aanpraten… De special edition uit 1965 heb ik dan wel weer kunnen laten staan, kun je soms toch merken dat ik in Zeeland ben geboren.

We eten de pizzapunten van de bakker op op de boot bij de ondergaande zon voordat we maar eens een nachtje goed door gaan slapen, en dan ook nog samen!

Vanochtend vroeg vertrokken, in het zonnetje en onder begeleiding van onze eye in the sky. Inmiddels trekt het op weg naar Lissabon al weer wat dicht. We kijken onderweg even of we in één keer doorgaan (dan komen we morgenochtend aan) of dat we tussendoor toch nog een keer stoppen. Zondagavond moeten we in ieder geval in Cascais liggen, want daar krijgen de motoren maandagochtend al hun eerste beurt.

Greatcircle – Crossing Bay of Biscay

Zondag zijn Hains en Arthur nog de hele dag druk geweest met alle laatste aanpassingen voordat ze via Les Sables weer richting Nederland zijn vertrokken. Heerlijk om zo op weg geholpen te worden. Nog even de nieuwe dinghy uitproberen, het lijkt er op dat we de waterski niet voor niets hebben meegenomen.

Met Rene en Ellen zijn we ‘s avonds gewoon nog een keer bij hetzelfde restaurant gaan eten. Prima wandeling vanuit de haven (km of 3) zodat de boot straks ons gewicht ook nog aan kan. Ook al hebben anderen het harde werk gedaan de afgelopen dagen, je merkt toch dat het alles bij elkaar inspannend is.

 

 

 

Maandag is dan ook een rustdag, Rene neemt ons mee op sleeptouw naar Ile de Ré. Het eiland is met een grote brug aan het vasteland geknoopt. Met de auto ben je zo het hele eiland rond. Eerst even naar Saint Martin (ja ook hier), kaarsjes op steken, rondje haven en dan een welverdiende café gourmand. Je kunt zien dat het in de zomer hier stervensdruk moet zijn met toeristen, nu is het overal heel rustig. Verder naar het noordwesten staat de Phare de Baleine richting zee te staren.

Kort wandelingetje rond de vuurtoren en dan weer door naar de Leclerc (E. deze keer). Enorme hypermarche waar we massaal inslaan nu alles nog in de auto kan. Wat een contrast met bijvoorbeeld het speciale hoedenwinkeltje in Saint Martin.

We hebben inmiddels dan contact gehad met Stéphane. We hadden hem in verband met de weersverwachting aangegeven graag al op dinsdag te willen vertrekken, en het is hem gelukt om Ludo-ov-ic om te ruilen voor Florian. Florian is net terug met de 42 vanuit Boot Dusseldorf en is beschikbaar om het eerste stuk met ons mee te varen richting La Grande Motte.

Prima gast die Florian blijkt al snel op dinsdagochtend. Heerlijk om in het begin op hem te kunnen leunen, kunnen wij er weer langzaam inkomen. Blijft apart hoe dat, in ieder geval bij mij, werkt. De meest voor de hand liggende dingen, die ik op de 39 inmiddels kon dromen en op de autopiloot deed, lijken nu initieel totaal onbegrijpelijk. Gelukkig weet ik inmiddels dat je dat snel weer oppakt wanneer je alle dingen weer een paar keer hebt gedaan.

De Epirb is inmiddels aan boord, en we zijn ook nog even visspullen wezen kopen omdat Florian al heeft aangeboden om ons te leren hoe we moeten vissen (en alles wat daarna komt wanneer zo’n vis ook nog eens aan één van onze kleurige lures gaat hangen). Water- en dieseltanks nog even gevuld (1000 liter van elk past er in), nog even zwaaien naar Ellen en Rene, en we zijn onderweg.

We hoeven alleen maar even om de punt van Ile de Oleron, en dan kunnen we in principe in een rechte lijn naar de noordwest-punt van Spanje koersen. Het grootzeil staat al wel, maar met de fok wachten we nog even tot de wind wat verder naar het noorden draait. Volgens Florian wil je niet te dicht in de buurt van de Spaanse kust komen vanwege de valwinden vanaf de Pyreneeën en de westenwind die daar vaak staat. Onze koers is in eerste instantie dan ook gewoon 250 immergeradeaus.

We zullen zo, ook met de Webboat 4G, onze internetverbinding wel kwijt raken voor een paar dagen, dus ik publiceer alvast de tekst en zoek er later de plaatjes nog wel even bij. Later op woensdag, of misschien pas op vrijdag zullen wel weer met deze levensader kunnen connecten.

Het lijkt er op dat er nog minder wind gaat staan dan we al eerder dachten. Het is nogal grijs vandaag onder het wolkendek. Het lijkt er op dat dit de rustigste oversteek van de Golf van Biscaye allertijden gaat worden.

Inmiddels varen we inderdaad langs de Spaanse noordwestkust niet al te ver van A Coruna. De laatste paar uur is er pas wat wind gekomen, maar die staat ook nog precies tegen zodat we nog steeds aan het motoren zijn. Beetje saai en grijs nog steeds, al komt er nu net een flauw zonnetje door, Onderweg was er niet veel te zien behalve zowel voor de Franse als de Spaanse kust een berg vissers. Voor de zekerheid de radar aan omdat de heren niet altijd hun AIS aan schijnen te laten staan. We hebben wel wat dolfijnen gezien, maar alleen een stuk achter de boot in de verte. Florian is nog de mast in geweest om een touw te spannen boven de tweede spreader. Nu kan de val van het grootzeil nergens meer achterhaken aan de voorkant van de mast. De boot doet het verder prima en begint al een beetje als thuis te voelen. We varen gewoon nog een nachtje door en komen daar ergens morgenmiddag in Baiona aan.

We zijn weer aan het vissen maar voorlopig ligt ook de kip uit de vriezer (jammer he dat gebrek aan vertrouwen).

Greatcircle–Handover Bordeaux & La Rochelle

Ik zag dat het laatste blog nog van eind augustus 2016 was, toen we de Breinwave in Kristiansand achterlieten om terug naar Nederland te gaan. Het is daarna heel snel de verkeerde kant op gegaan met mijn moeder. De versnelde terugreis van Noorwegen via Helgoland naar Stavoren is even niet geblogged. Fijn dat we nog net op tijd terug waren in Nederland.

Sindsdien is er echt een hoop veranderd. De bedrijven waar we voor werken, Greatcircle en Breinwave, zijn in september definitief opgegaan in de Broad Horizon groep. Mede hierdoor is er voor ons nog wat meer ruimte ontstaan om werk te combineren met reizen. De Breinwave is omgeruild tegen een andere Lagoon, de 52 Sportop die we Greatcircle hebben gedoopt. Nog meer dan de Breinwave is de Greatcircle een huis om in te wonen. Veel geleerd van de reis met de Breinwave afgelopen jaar, daar hebben we rekening mee kunnen houden bij het bedenken van de uitrusting van de nieuwe boot.

We zijn benaderd door WatersportTV (www.watersport-tv.nl), het Nederlandse online thema kanaal over alles wat maar te maken heeft met watersport. Erik van Staten maakt van het door ons verzamelde materiaal leuke korte filmpjes in een WatersportTV-special over de Greatcircle. Voor degenen die dat leuk vinden, en niet in het minst voor ons zelf, blijf ik ook de langere filmpjes maken. We hebben het Youtube kanaal omgedoopt naar “Lagoon Greatcircle” en hebben een extra Facebook account aangelegd “Cat Greatcircle” zodat iedereen die daar interesse in heeft zich kan abonneren en/of connecten.

Op WatersportTV was een deel van alle voorbereidingen op de nieuwe trip al te zien. Nadat we de principekeuze voor de 52S hadden gemaakt zijn we een vergelijkbaar schip gaan bekijken op de Cannes boat show. Ook hebben we met de schipper van de nieuwe 77 nog een sea trail gedaan met bouwnummer 1 in Carnet en zijn we naar de Lagoon fabriek in Bordeaux gegaan. Na de definitieve beslissing zijn er nog zoveel dingen te regelen en bedenken, dus daar zijn we afgelopen maanden ook nog heel druk mee geweest. Vorige week zijn we live aanwezig geweest bij de launch van de boot. De mensen van Lagoon zijn daarna nog een week lang met een man of tien druk geweest om de boot klaar te maken voor de overdracht.

Woensdag zijn Arthur en Hains met de bus van Nautisch Kwartier voor komen rijden om alle verzamelde spulletjes voor de boot in te laden en naar Frankrijk te rijden. In eerste instantie denk je dat het er never nooit in gaat passen, de hele woonkamer lag afgeladen vol. Goed idee van Arthur om nog even langs Ikea te rijden, waar we 15 grote Ikea tassen met rits hebben gescored om alle losse dingen in te verzamelen. Met geweld gaan de deuren van de bus nog net dicht, de rest blijkt met niet veel minder geweld ook precies in de Benz van Rene te passen. Rene en Ellen zijn zaterdag naar La Rochelle gereden, waar wij inmiddels ook zijn aangekomen. Zij zitten in een hotel in het oude stadje en blijven daar nog tot woensdag. De zitzakken, PC, BBQ en de rest van de wijn kunnen mooi met het bootje vanuit hun auto naar de GC worden aangevoerd.

De overdracht van de boot in Bordeaux is eigenlijk heel soepel gegaan. Als ik Marijke vraag of er iets serieus mis is gegaan noemt ze eigenlijk alleen het ontbreken van het gedeelte van de tent rond het helm station, zodat je niet beschut staat of zit wanneer je buiten stuurt. . Niet onbelangrijk, zeker wanneer het weer straks even wat minder prachtig is als nu. Nadat we echter de beelden van de echte mannen van de Vendee Globe  hebben gezien in de Zuidelijke IJszee moeten wij dit ook kunnen overleven hier in Zuid Europa.

Paar kleine gelcoat reparatietjes, de tafel nog wat bijschuren, paar rubbertjes en stopjes erbij en de boot is eigenlijk al klaar voor vertrek. Kunnen we mooi vrijdag al met stroom mee de Gironde af richting de Atlantische Oceaan. Dat is een mijl of 50 van Bordeaux en daarna varen we nog een keer dezelfde afstand naar La Rochelle.

Het stroomt hier behoorlijk dus handig om een beetje goed te timen. Met stroom mee zijn we zo op zee, vaak met een snelheid van tegen de 13 knopen (SOG).

Op donderdag moest het vliegtuig al een autoland maken, ook op vrijdag hangen er richting zee forse mistbanken. We zien op de AIS dat een schip van 90 meter lang ons op 50 meter naast ons tegemoet komt, maar het schip hebben we echt nooit gezien! Hopelijk zag hij ons wel op de radar, we waren nog druk bezig om onszelf ook op de AIS zichtbaar te maken. Wonderwel lukte dat alsnog heel snel via internet en Agentschap Telecom, we kregen per omgaande een MMSI nummer en roepnaam terug (was ik even vergeten vooraf aan te vragen).

Voor we de zee op gaan leggen we nog even aan in Port Medoc (tegenover Royan) om daar de autopilot nog even te resetten. Die was van de wap doordat ik met de instellingen hadden lopen kloten om de lijntjes op het scherm te krijgen die ik graag wilde zien. Ook bij nauwelijks wind zien we de deining op de zandbanken bij de monding breken als enorme bewegende duinen van water. Goed dat we er netjes even omheen varen voordat we afbuigen naar het noorden. Overdag is het strakblauw en heerlijk warm, maar door die heldere hemel koelt het ‘s nachts nog steeds fors af. Vanochtend stond er zelfs ijs op de ramen van de bus.

Prachtige aankomst in het donker in La Rochelle, waarbij je recht op de verlichte torens van de vestingstad afvaart. Tegenwoordig is er een stukje voor de stad een enorme marina, waar aan de Lagoon steiger een plekje voor ons is gereserveerd. Allemaal een beetje wennen, zeker ook met de elektronische gashendels, maar zonder wind is het aanleggen desondanks wel te overzien.

Dit weekend zijn met name Hains en Arthur nog super druk met alle laatste dingetjes. We hebben een Glomex Webboat 4G/wifi antenne op de eerste spreader geplaatst, de lier voor de code 0 staat al voor op het dek, en Hains heeft de maten opgenomen voor de zonnepanelen, de vloertjes voor de enorme bergruimte in de punten, en voor de motorruimte waarin we een constructie willen maken om de fietsen en stroomkabels op te bergen.

Waarom noem je de kabels specifiek zou je denken, tot je ze gezien hebt. Standaard zitten er 2 64 ampere kabels bij de boot (dikker dan een tuinslang), die kennelijk voor de keuring ook voorzien zijn van 64 ampere stekkers. Deze stekkers passen echter nergens in, tenzij je in Monaco of Saint Tropez ligt (wat niet echt de bedoeling is). Het is Hains gelukt om er 32 ampere pluggen op te zetten, en we kopen bij Bigship nog 40 meter extra 32 ampere kabel en een paar stekkers bij. Nu hebben we voor beide walstroom aansluitingen met verlengkabel ongeveer 40 meter, en kunnen we ook nog switchen tussen 16 en 32 afhankelijk van de mogelijkheden van de haven. De dikke kabels gebruiken we dan voor de tweede walstroomaansluiting, die voor de airco/verwarming gebruikt wordt. Totdat de kabels klaar zijn draaien we die in de ochtend als het binnen nog 9 graden is nog maar even op de generator. Het systeem werkt top, dus ook als we voor anker liggen hoeven we geen kou te lijden (of straks oververhit naar bed….).

We liggen nu met de punt naar de kant, met een zijsteiger aan beide kanten. De standaard kabel is net als de waterslang niet eens lang genoeg om van de achterkant van de boot de aansluitpunten op de steiger aan de voorkant te bereiken, dus ook daar moeten we bij het aanleggen serieus rekening mee houden.

Sorry wanneer ik in het begin nog wat doordraaf over alle nieuwe spulletjes waar we enthousiast over zijn, maar laat me ook nog even de dinghy, het hydraulische plateau en de camera noemen.

De dinghy is echt super! Net iets groter dan de vorige, met speciaal voor Roos een bankje en een stuur. Start elektrisch, vaste benzinetank voorin, en een heerlijk zoemende Honda 40pk. Hier in de haven nog even niet op volle toeren geprobeerd, maar volgens mij hebben we de waterski niet voor niets meegenomen.

Het mooiste is vervolgens het hydraulische platform waar het bootje op ligt. Kwestie van beveiliging en spanbanden los, en met een druk op de knop ligt het bootje in het water (of weer omhoog vanuit het water op het plateau). Geen aanslag meer op je rug om de boot omhoog te hijsen, en in de haven kun je de dinghy gewoon uit je uitzicht laten zakken.

Dan hebben we op het laatste moment ook nog een nieuw videocamera gekocht, omdat de oude opeens kuren kreeg. Daar zat nog garantie op, maar ik kon niet wachten op reparatie. Daarom dus een nieuwe Canon XA30. Daar zal ik komende tijd nog wel even over babbelen wanneer ik de eerste beelden ervan ook heb kunnen bekijken, maar het eerste gevoel is heel goed. In het pikkedonker kan ik er ook beelden mee maken met de infrarood functie en er zit ook een beugel op voor de verschillende microfoons die ik inmiddels had verzameld. Moet daarvoor nog wel even uitzoeken hoe dat precies allemaal werkt.

Het is sowieso een periode van kopenkopenkopen. Gisteren alsnog een liferaft op de kop kunnen tikken bij Uship (er was iets misgegaan met de vooraankondiging bij Bigship). Bigship heeft dinsdag wel de Epirb voor ons zodat we alle veiligheidsdingetjes aan boord hebben voordat we de Golf van Biscaye gaan oversteken.

Gisteravond zijn we met het pontje overgevaren naar het oude stadje. Daar zijn we met de crew samen met Rene en Ellen heerlijk wezen eten bij Petit Amiral. Hains en Arthur moeten vanmiddag naar Les Sables en rijden dan morgen weer terug naar Nederland. Wij zijn hier in ieder geval nog tot dinsdag en hebben Stéphane inmiddels ingelicht dat we er zijn. Eén van de skippers van Stéphane zal ons het eerste stuk van de trip begeleiden tot we voldoende comfort gevoel met de boot hebben opgebouwd om het verder zelf samen af te kunnen. In eerste instantie gaan we dan de komende tijd om Spanje en Portugal heen naar La Grande Motte bij Montpellier.