Zaterdagochtend hebben we de fietsjes nog een keer tevoorschijn gehaald, nu gaan we richting de zuidkant van het eiland. Enorm verschil met onze eerdere ervaringen op Menorca, want hier rijd je dan direct weer de verlaten villawijken binnen. Ongelooflijk troosteloos, veel van de mooiste plekken op het eiland zijn bezet door mensen die er ook maar heel beperkt gebruik van maken. Ik geloof niet dat wij in de positie zijn er iets van te zeggen (al is het maar omdat ik net een mailtje uit Portugal krijgt of het schilderen van het huis haast heeft), maar hele wijken zijn helemaal dood zonder enig teken van leven.
Ik weet niet of dit representatief is voor de hele zuidkust of alleen de stukken dichtbij Ciutadella en misschien ook Mahon. Wij fietsen in ieder geval maar gewoon terug naar het authentieke stadje zelf. Komen we nog wel een heuse hypermercado tegen, zodat we zo goed en kwaad als dat op de fietsjes kan de boot weer aanvullen.
We hebben even getwijfeld of we zaterdag of zondag zouden vertrekken naar Barcelona. In eerste instantie dachten we op basis van de windvoorspelling aan zaterdag, zodat we dan zondag zouden aankomen. Zondag zal er immers minder wind staan en het is wel lekker om de 110 mijl naar Barcelona niet te hoeven motoren. De wind staat echter recht op de lange ingang van de haven van Ciutadella en het ziet er best spannend uit. We hebben inmiddels best veel vertrouwen in de boot, maar op zo’n momenten kom je er achter dat we zelf steeds de zwakste schakel zijn. Kunnen we tegen de korte steile golven in de haven uit, of gebeuren er dan toch dingen die we niet kunnen overzien? We zijn uiteindelijk 3 keer wezen kijken, hebben proberen te bedenken wat er mis zou kunnen gaan, en hebben ons voorbereid om snel terug te keren als het in praktijk toch onverhoopt tegen valt.
Wachten tot de wind, zoals voorspeld, zou afnemen was op zich een goed idee. De wind nam echter niet af, eerder toe. En hoe lang duurt het vervolgens voor de golven ook gaan afnemen? In het donker wil je het zeker niet doen, dus besluiten we het om een uur of 5 er toch maar op te wagen. Goede beslissing blijkt. Het waait bij Menorca nog steeds 20 knopen maar de boot gaat prima tegen de golven in. De snelheid loopt op de steilste rotzakken terug naar een knoop of 2 maar we hebben nog wel wat over. Eenmaal buiten wachten we nog maar even met de zeilen tot het water wat dieper en daarmee de golven wat langer worden.
Wij hebben net op tijd plaats gemaakt voor de binnenkomende zeilboten die aan een race rond Menorca hebben meegedaan. Ziet er spectaculair uit als je ziet hoe schuin ze door het water snijden, maar zo hoeft het niet perse elke dag de hele dag…
Het handelen van de boot gaat eigenlijk wel steeds beter. Nog steeds voorzichtig in plaats van overmoedig, maar dat kan geen kwaad. De zeilen staan er eigenlijk ondanks de wind behoorlijk snel en safe op, dus kunnen we richting Barcelona. Aan bakboord zien we de bergen van Mallorca op zo’n 20 mijl voorbij schuiven terwijl we richting de ondergaande zon varen. Gaat prima zo, al is het jammer dat de wind toch nog eerder gaat liggen dan voorspeld. De combinatie met de golven die er nog steeds staan van de storm die er vanuit verschillende richtingen de dagen er voor is geweest in het gebied tussen Mallorca en Barcelona zijn in combinatie met weinig wind nog steeds niet optimaal. Van slapen komt voor mij dan ook weinig tot niets terecht, terwijl mijn marmotje daar uiteraard een stuk beter in is.
Wanneer het weer licht wordt zien we Barcelona al aan de horizon liggen, al is het nog wel een paar uurtjes varen. Door de tegenvallende wind hebben we er toch nog een uur of 19 over gedaan (altijd nog een uur of 6 minder dan de Oostenrijkers die een dag later nakomen). We varen naar Port Olimpic, wat op zich een goede keus bleek te zijn. Niet alleen betalen we hier minder dan de helft van wat we in de oude haven Port Vell 2 kilometer verderop zouden hebben betaald. Het is er ook alles bij elkaar een stuk normaler dan in Port Vell, waar volgens de havenmeester op Menorca veel fout Engels en Russisch geld in het omgedoopte OneOcean Port Vell is gekomen.
Wanneer we een dag later inderdaad langs Port Vell komen en daar ook een 52 zien liggen tussen de enorme superyachts weten we zeker dat we dat niet op willen zoeken. Dat je de bar van de haven niet eens in mag zonder lig te zijn, en zelfs de compleet verlaten terrassen van de restaurants naast de haven niet op mag voor een drankje zonder dat je (opnieuw) komt eten maakt het nog een keer expliciet. Andere wereld. Niet voor ons.
Barcelona als stad is uiteraard wel altijd leuk. De eerste dag hebben we een beetje uitgerust in en rond de haven. De volgende dag gaan we er vroeg op uit. Best nog een stukje tippelen naar de La Sagrada Familia, waar het ook in deze tijd nog drukker is dan je denkt. Even tickets online kopen, maar al snel blijkt dat je niet zomaar naar binnen kunt.
No worries, gaan we eerst even lekker lunchen bij één van de aanraders van Wim (Santa Gula), en kunnen we later die middag tegen zessen wel de kerk in. Bij Santa Gula kun je echt lekker eten, en ook het appje van Adriaan dat hij er vorige keer tijdens Convergence een kakkerlak heeft gezien kan de smaak niet drukken. Echt heerlijk, lekker wijntje (Belondrade y Lurton) erbij, helemaal goed.
Dan de hele Ramblas af richting de oude haven en dan vanaf Barceloneta toch maar direct met de metro terug naar de Familia in plaats van eerst de nieuwe aanwinst terugbrengen naar de boot. Blijft een topsysteem zo’n metro om je door zo’n stad te verplaatsen. Om eerlijk te zijn is de Sagrada Familia van binnen een stuk minder indrukwekkend dan van de buitenkant. Zowel binnen als buiten wordt er fors gewerkt aan de kerk, de totale restauratie moet in 2026 klaar zijn, maar loopt in mijn ogen al zo lang als ik me kan herinneren.
Gisteren vroeg naar bed, vanochtend vroeg weer op. We varen nu in een paar dagen langs de Costa Brava naar Canet-au-Roussillon. Van een afstandje ziet de kust er hier niet heel aantrekkelijk uit, hopelijk wordt dat straks vanaf Tossa beter. Op internet zijn ons allerlei prachtige baaitjes beloofd, dus die gaan we maar eens ontdekken. Hier bij Callella, Malgrat, Blanes en Lloret ziet het er vanaf het water niet meteen uit om enthousiast te worden. Vanuit de flatgebouwen zelf zie je wellicht de flats wat minder.
Een stukje verder, nota bene ongeveer vanaf het infame Lloret, wordt het dan opeens een stuk groener. Hier hopen we onze baaitjes dan ook te vinden. Eerste stop is de baai van Tossa de Mar. We liggen hier nogal open op de deining, als enige boot voor het strand. Anker alarm en dieptealarm staan aan voor de zekerheid, maar er staat vannacht ook erg weinig wind. Bij de ingang van de baai zie je de oude vestingmuren met allerlei stoere torens, bovenop de heuvel schijnt nu bij de vuurtoren ook een restaurant te zijn. Blijft, zeker na de vorige ervaring op Mallorca, vervolgens toch lastig om met de dinghy naar de kant te gaan als er nergens een steigertje is.
Zeker in deze open baai kunnen we niet zomaar ergens aan de rotsen vastknopen in de branding, en op het strand slepen doen we met zijn tweeen ook maar niet meer. Hartige taart met een drankje aan boord dus. Kunnen we het inmiddels verlichte “kasteel” ook beter zien.