Lekker rustig dagje in het zonnetje van Cassis. We zijn hier nog een dagje blijven liggen om bij te komen, maar ook om er voor te zorgen dat onze volgende ankerplek op Ile de Porquerolles nog een beetje tot rust te laten komen.
Het nadeel is vervolgens wel dat onze zeildag een bewolkte dag wordt, maar we kunnen gelukkig wel lekker zeilen. Porquerolles is een stadje op het gelijknamige eiland net voor de kust van Hyeres / Toulon. Wanneer we bijna bij het eiland zijn hoor ik opeens een hoop geraas en komen er 5 seaplanes in formatie net over de boot heen. Een stukje verderop landen ze in het water en stijgen ze meteen weer op terwijl ze het opgepikte water weer direct laten vallen. Blijken oefeningen te zijn van lokale brandbestrijders, heel spectaculair.
In ons nieuwe Franse boekje staat iets geschreven over de ankerbaai waar we naartoe op weg zijn. Ons Frans is niet zo goed maar volgens mij is het inderdaad (interdit) een goed idee om hier te ankeren boven de 12 meter toch? De Fransman die er met een 47 voeter ligt oppert desgevraagd ook dat het vrij ankeren is. Valt ons sowieso op dat hier nogal een hoop interdit is, maar dat het een toch wat interditer is dan het ander.
We varen eerst even met de dinghy naar het stadje, ook om wat inkopen te doen. Echt wel een leuk ouderwets stadje met allerlei winkeltjes en kraampjes vlakbij de haven en een enorm petanque-plein. Per saldo is het toch leuker in zo’n baai voor anker te liggen dan in het rijtje aan een steiger in de haven.
Prachtige azuur en turquoise blauwe baai, kan ik meteen mijn SUP eens uitproberen. Die had ik gisteren op onze vrije dag in Cassis al opgepompt (best nog een klus voor een ouwe man), dus nu kan ik meteen aan de slag. Valt nog niet mee, hij is toch wat wankeler dan ik gedacht had. Een beetje oefenen, zorgen dat de paddle in één stuk blijft, en dan wat snelheid maken en dan komt het wel goed. Aan de achterkant zit een makkelijk klikbare skeg, die hem netjes recht houdt zodat je grotendeels aan één kant van het board kunt blijven peddelen. Elk voordeel heb zijn nadeel, je moet er dus niet achteruit mee van het strand af proberen te komen, want dan klikt hij er net zo makkelijk uit als dat hij er initieel in ging. Even op en neer naar de boot om de snorkel op te halen en dan vind ik hem gelukkig snel terug.
Kan ik meteen het anker even checken. Dat ligt precies waar we hem omlaag gelaten hebben, in het zand houdt het anker normaal gesproken erg goed. We zien ook een oude mooring op de bodem liggen (autoband met beton met een stuk ketting eraan), waar onze ketting net langs af gaat.
Dat gaat de volgende ochtend dan ook meteen mis. De wind is gedraaid en we zijn om de autoband heen gedraaid. We proberen daar nog rekening mee te houden terwijl de drone al in de lucht hangt om ons vertrek vast te leggen. Uiteindelijk pikt ons anker echter de ketting op en slepen we de hele oude mooring met band, beton en ketting met ons mee. Drone maar weer even naar beneden, SUP komt meteen weer van pas, en dan heel voorzichtig proberen om de ketting met de hand weer van ons anker af te krijgen zonder meteen meegesleurd te worden naar beneden. Achteraf verzonnen we nog allerlei manieren om dit beter en veiliger te doen, maar gelukkig liep het goed af.
Dat was kennelijk het startsein voor de douaneboot om in actie te komen, want binnen een minuut liggen de Franse douaniers langszij om aan boord te komen. Routine controle blijkt, papieren van de boot, papieren van onszelf, wat vervolgvraagjes en een praatje pot en dan vertrekken ze weer.
Kunnen wij ook eindelijk onderweg, volgende stop is de ankerbaai bij Port Grimaud waar Karin en Rens ook met hun camper op een camping staan. Onderweg zie je het publiek en hun boten al veranderen, hier varen de echte stoere mannen rond.
Wel een hele leuke baai trouwens, en ook Saint Tropez ziet er vanaf het water echt heel schattig uit. Hier liggen we prima, zeker zo lang de wind niet vanuit het oosten komt. Meteen na aankomst pikken we Karin en Rens op met de dinghy om in stijl op de boot aan de bubbels te gaan. Gezellig bijkletsen, en als het donker is weer even terug naar de kant waar Sjimmie nog op ze zit te wachten.
De volgende dag bezoeken we de camper en spreken we voor de middag af in Port Grimaud. We hebben de dag ervoor al even van bovenaf gespiekt, is echt wel een heel apart plaatsje. Alle woningen liggen aan het water, met extreem veel ruimte om ook de bijbehorende boot voor de deur te parkeren. Die liggen er dan ook in alle soorten en maten. We zien zelfs een 52F ergens voor de deur liggen. Na de lunch kunnen we even een eigen rondvaartje maken met zijn allen inclusief de hond deze keer in de dinghy.
Dan wordt het al weer tijd om een baaitje op te schuiven. Er zijn wat kleine dingetjes aan de code 0 en technique voile heeft een zeilmaker in de buurt gevonden die dat even voor hen kan oplossen. Wanneer we hem bellen dat we onderweg gaan naar Fréjus blijkt hij voor een andere klus al in de haven van Cogolin te zijn die middag (net onder Port Grimaud). Dan geven we het zeil hier maar even af, en spreken we af dat hij hem morgen in Fréjus gerepareerd en wel terug komt brengen. Dan hebben wij nog voldoende tijd om ons vliegtuig op dinsdag vanaf Genua te halen.
Valt nog niet mee, maar uiteindelijk lukt het ons om het hele zeil met zijn tweeën in de bijboot te krijgen. Phillipe staat ons in de haven al op te wachten, dus dat komt goed. De wind trekt alweer wat aan, kunnen we mooi nog even met de wind mee langs Saint Tropez richting Fréjus en Saint Raphael.
Daar gaan we, bijna op het strand van Fréjus en tussen de havens van beide plaatsjes in voor anker. Beetje hobbelig omdat de golven de baai indraaien, maar op zich is het wel te doen. Saint Raphael ziet er, zeker vanaf het water, een stuk interessanter uit dan Fréjus. Dus gaan we de volgende ochtend eerst daar maar eens aan land. Best OK, veel leuke aparte winkeltjes en de baas weet dan ook weer een broek te scoren.
Phillipe belt al, zodat we direct door kunnen naar de andere haven om het zeil weer op te halen. Kunnen wij weer door richting de volgende ankerbaai. Die ligt voorbij Cannes en Nice, maar nog voor Monaco.
De baai is vrij diep waardoor we behoorlijk beschut liggen voor het slechte weer wat voor zondag was voorspeld. Aan het eind van de baai ligt dan ook nog het prachtige Villefranche-sur-mer met allerlei kleurtjes, restaurantjes en steile trappetjes. Ook hier liggen meerdere enorme schepen waar ons bootje volledig bij in het niet valt. Wij missen sowieso ten opzichte van deze boten een paar elftallen aan crewleden die continu bezig lijken te zijn met poetsen, koken en weetikveelwat.
Het dorpje heeft een eigen treinstation, en voor 3 euro kunnen we met de trein naar Monaco. Marijke is daar nog nooit geweest, dus dat lijkt een goede bestemming voor de regenachtige zondag. Je bent er binnen een kwartier en er is altijd wel wat te zien. Wanneer we richting de haven lopen zien we dat de voorbereidingen voor de komende raceweekenden al in volle gang zijn. Komend weekend is er de Formule E, en 2 weken later volgt dan het jaarlijkse Formule 1 spektakel. Er staan al overal tribunes en we lopen langs start/finish, de paddock en het podium wanneer we naar de haven lopen.
Vandaag is het nog goed te betalen bij Planet Sushi Monaco, maar over 3 weken kun je er ook zitten tijdens de race….
We lopen nog even door een paar leuke straatjes en naar de andere haven onder het paleis, en dan maar weer terug richting de boot. Wanneer we de bordjes terug naar het station volgen blijkt dat er een hele andere route is dan op de heenweg. Van bijna midden in de stad lopen er ondergrondse rollenbanen a la Dubai die ons veel sneller terug in het station brengen. Een paar haltes verder zien we de boot nog rustig aan zijn ankertje drijven. Werkt eigenlijk prima zo, ook met de auto lijkt het veel handiger om vanuit één van de plaatsjes aan de kust met de trein verder te reizen naar Monaco of één van de andere plaatsen aan dit spoor (Cannes, Nice, San Remo, Ventomiglia).
Vannacht was het zo goed als windstil. Dat lijkt uitstekend, maar dat is het eigenlijk alleen maar als er dan niet ook een deining precies de baai in draait. Nu krijg je daardoor een deining van opzij, waarvan het enige positieve is dat je met deze deining blij mag zijn dat je in een catamaran ligt. Komt mijn nachtrust per saldo toch niet helemaal ten goede, terwijl de kapitein lekker de hele nacht ligt te ronken.
Maakt niet uit, we hebben vandaag toch geen ingewikkelde dag. De wind staat de hele godganse dag precies op de kop, dus over de zeilen hoeven we niet na te denken. We motoren dan maar lekker dicht bij de kust richting Loano, ruim 60 zeemijlen verder op in Italie. Kunnen we wel mooi gluren naar allerlei plaatsen (Monaco, San Remo) en schattige plaatsjes (Imperia, San Bartelome di Mare) voordat we in de buurt van onze bestemming komen. Ondertussen worden we van alle kanten voorbij gestoken door 1000 liter per uur slurpende motorjachten van 50 meter lang en meer. Dan schakelen wij uiteindelijk ook de tweede motor maar bij, zodat we er toch ook een paar uurtjes eerder zijn.
Bij Monaco zien we nog 2 enorme superjachten voor anker liggen. De eerste herkennen we omdat we die eerder in Auckland gezien hebben (de A), de ander lijkt van een afstand een mislukte kruising tussen een motorboot en een zeilboot te zijn die bovendien nog aan het zinken is. Van dichterbij blijkt veel daarvan waar te zijn, maar zinkt het gevaarte vooralsnog niet.
Met nog 10 mijl te gaan komen we langs Alassio. Hier zijn we al een keer eerder geweest in een prachtige kamer van een enorm pand op de berg. Dat was nog in onze vliegende tijd, toen we met de Pancake naar Albenga (net om de hoek) zijn gevlogen. Moet eerlijk zeggen dat deze aankomst echt een heel stuk relaxter aanvoelt dan de aankomst van destijds langs de heuvelruggen met een extreem scherpe draai naar final.
In Loano zelf zijn we ook al eens geweest. Ik kon me dat nog wel herinneren, maar nadat we het filmpje van het 10-jarige jubileum van Coresystems hebben teruggekeken komen er meer details naar boven. Het afsluitende feest was destijds zelfs in het havengebouw van de haven waar we nu liggen! We liggen hier overigens top, met zijsteigers aan beide kanten. Hopelijk valt dat morgen in Arenzano ook mee zodat we de boot met een gerust hart een paar dagen achter kunnen laten. Het weer blijft rustig, dus dat moet op zich goed gaan.
wat een eye opener jullie avonturen. Mono hull cool ? Lagoon is cool en wat een ruimte en ben om.
50 of 52 maar eens gaan kijken in Cannes.
Geplaatst door: Arno Veugelers | 08/05/2017 om 11:57 vm