Het is maar een paar uurtjes varen van Loano naar Arenzano. Arenzano blijkt een goede keus, niet alleen omdat het er nog goedkoper is dan in de grotere havens er dichtbij (Loano en Genua Airport) die nog wel een speciale Club Lagoon aanbieding promoten.
Nee, als het even kan proberen we eerder een kleinere haven dan een grotere marina te vinden. Niet dat we in Loano niet vriendelijk zijn geholpen, zeker niet, maar Franco en zijn collega’s weten in de overzichtelijke haven van Arenzano echt nog een heel ander niveau van gastvrijheid te tonen. Dat komt eerder in de buurt van wat we in Noorwegen hebben meegemaakt.
Heerlijk gevoel, zeker omdat we een weekje naar Nederland gaan, dat er goed op de boot gepast wordt. We liggen nu zelfs overdwars aan de kade en nemen daarmee nu ruim 3 plaatsen in beslag, dat kan uiteraard ook hier alleen in het voorseizoen. Normaal liggen de boten hier met de achterkant aan de kade en krijg je lijnen aangereikt vanaf de kade die je dan naar voren volgt. Aan de voorkant maak je ze dan vast zodat de boot van de kant gehouden wordt. Wij hebben nu vier van dat soort lijnen aan bakboord vast gemaakt. Franco wil dat we de boot daar 2 meter mee van de kant aftrekken, hij brengt ons dan wel met zijn bootje aan wal. Helemaal top.
Met de taxi naar het vliegveld van Genua is maar een minuut of 20, en dat kan er wel vanaf voor het verschil in liggeld. Aan de andere kant was het ook wel iets geweest om in de haven direct aan de landingsbaan van Genua Airport te liggen, we kunnen de masten bijna aanraken met de vleugel wanneer we opstijgen richting Amsterdam. Mooie bocht precies bij de haven van Arenzano zodat we nog even naar de boot kunnen zwaaien en goed 2 uur later zitten we al weer in de trein naar Hilversum.
Ook lekker om weer even in Nederland te zijn, al hebben we wel meteen weer een druk programma met van alles en nog wat. Een paar werkafspraken, iedereen weer even zien en als mooie afsluiting de oratie van Rob in Utrecht.
Vliegt om zo’n week en voor je het weet zitten we al weer terug in de CItyhopper richting Genua. Met zo’n apparaat gaat Sander (en volgens mij ook Marten) na de zomer ook vliegen. Sportieve kist, sportieve approach, veel jongere bemanning en lekker straks zelf vliegen na 3 jaar coco op de 74.
De boot ligt er prima bij, eerst maar even boodschappen doen en alles rustig weer klaar maken voordat we de volgende ochtend vertrekken richting Portofino, een mini jet set haventje een paar uur verder aan de Ligurische kust. Geen wind helpt, want dan kunnen we meteen de code 0 er weer opzetten. Wat een megading, als je je realiseert dat ik de code 0 van de 39 nog mee achterop de vouwfiets kon nemen….
Op de ochtend van vertrek staat er ook geen zuchtje wind, dus dat kan niet al te lastig zijn. Toch blijft het opletten merken we meteen. Eerst raakt ook Marijke de skeg van de SUP kwijt, ze staat er voor het eerst op maar je merkt het meteen wanneer dat ding er niet meer onder zit. Hij zwabbert dan meteen alle kanten op. Gelukkig weet ze nog ongeveer waar dat gebeurde en is de haven juist daar bij de ingang vrij ondiep zodat we weer mazzel hebben en ik hem van de bodem op kan vissen. Dat vond niet iedereen een goeie actie, want er staat meteen een klein druk mannetje te roepen en te zwaaien. Als hij vervolgens met zijn autootje bij de boot aankomt blijkt hij van de Italiaanse kustwacht te zijn en weet hij te melden dat het absoluut niet de bedoeling is om in de haven te water te gaan. Ook niet voor ons verloren onderdeel.
Hij pruttelt er nog een behoorlijk tijdje over door in de telefoon, ik geloof dat de mensen van de haven hem uiteindelijk toch een beetje hebben weten te kalmeren.
Communicatie blijft sowieso een kwetsbaar iets. Is de boot voor ook al los? Ja hoor hij is voor helemaal los. Maar als je vervolgens alletwee niet meer aan de laatste lijn aan bakboord denkt kom je toch nog niet heel ver. Beetje dom.
Gelukkig waait het nauwelijks, want door het straktrekken van de lijn die nog vast zat (en die aan de andere kant van de boot aan de wal zit) is het wel meteen opletten. In eerste instantie lijkt het er op dat we kunnen voorkomen dat er een lijn in de schroef terecht komt door na het losmaken eerst weer achteruit te varen. Onderweg horen we echter al snel een geluid dat er eerder nog niet was. Even buiten de shipping lane naar Genua blijven en dan toch maar even het pak aan en midden op zee onder de boot. Ook helemaal niet lekker als we wind en golven staan, dus toch weer een geluk bij een ongeluk. Met het broodmes lukt het uiteindelijk om al het touw van de schroef te krijgen zodat we weer verder kunnen.
Je kunt ook aan de zeekant heel dicht naar het vliegveld varen zodat we het allemaal goed vanaf de boot kunnen zien. Na alle industrie rondom Genua is er daarna op het stuk naar Portofino ook nog genoeg te zien. We varen over een spiegelgladde zee dicht langs allerlei kleurrijke stadjes zoals Recco en Camogli voordat we bij Portofino het hoekje omdraaien.
In de pilot stonden ook bij Portofino een paar ankerplekken aangegeven buiten de haven. In de haven zelf liggen de meeste (vaak forse) boten voor en achter vast aan moorings. Duitsers die we spraken met hun mooie Nederlandse Contest 44 gaven aan dat het inderdaad geen koopje is om in de haven te liggen (voor hen 147 euro per nacht) maar dat je er ook niet elke dag in zo’n plaats komt.
Het is inderdaad echt prachtig hier. Dat zien we al wanneer we vergeefs een geschikte ankerplek zoeken, maar zeker wanneer we er de volgende dag gewoon met de dinghy naar toe varen. We kunnen de dinghy makkelijk ergens parkeren om vanuit de haven het dorpje en de omgeving te verkennen.
De Greatcircle ligt dan lekker voor anker voor het strand van Santa Margaritha Ligure, nog geen 2 mijl ten noorden van Portofino. We liggen daar eigenlijk net naast de moorings van de haven voor anker in een meter of 7 water. Kunnen we meteen onze poor man’s canopee uitproberen. Even passen en meten, we hebben uiteindelijk vier van die driehoeken aangeschaft, maar met twee komen we denk ik in de meeste gevallen al een heel eind.
Dat blijkt trouwens ook best een leuke plaats te zijn zoals we op vrijdag tussen de buien door zien. Leuke straatjes en restaurantjes, en een prima klim naar het kerkje op de heuvel achter ons, met Russische trouwshow en alles erop en eraan.
De laatste nacht gaat de wind weer helemaal liggen, dat lijkt lekkerder dan het is wanneer er al een behoorlijke deining de haven in komt rollen. Dan liever maar wat wind uit dezelfde richting als de golven, dat slaapt een stuk beter. Ook dit nadeel heeft een voordeel, we zijn zaterdag op tijd op om richting de beroemde CinqueTerre te varen. We hebben via internet al toegang geregeld voor het Marine Reserve en we staan klaar om het gevecht aan te gaan met alle andere boten om het beperkte aantal moorings wat er beschikbaar schijnt te zijn. Dat we onderweg geen enkele andere boot zien hoeft niets te betekenen, ze komen vast vanaf de andere kant. Het is immers strakblauw en het voelt hoogzomer, het kan niet anders dan dat het extreem druk gaat zijn.
Niet dus. En dat ligt echt niet aan de vijf terres. Daar hebben we er inmiddels 2 van gezien en die zijn echt te schattig voor woorden. We weten nog steeds niet of het hier gewoon nog geen seizoen is (In NL zouden we met deze temperaturen seizoen maken) of dat er nog iets te veel deining staat. Feit is dat er pas een paar uur geleden voor het eerst in het hele weekend een boot naast ons is komen liggen, en dan ook nog met een Engelse vlag.
Mag de pret absoluut niet drukken. Gisteren zijn we Monterosso al Mare wezen verkennen. Allemaal even leuk, kleine straatjes, pasteltinten, terrasjes en een heus Festival di Limone. Wel al een beetje druk met toeristen en grote groepen toeristen die achter vlaggetjes aanlopen of allemaal een geel petje op hebben. Veel mensen komen hier met de trein waarmee je heel makkelijk alle vijf de plaatsjes kunt bezoeken. Maar ook zijn er een hoop sportievere types van alle leeftijden die het wandelpad langs de kust gebruiken.
In Monterosso moet je even doorzetten wanneer je van het stuk aan zee naar het historische centrum loopt, want wanneer je denkt dat je gezellige stuk wel gehad hebt begint het daar eigenlijk pas.
We zijn gisteren voor het strand van Monterosso voor anker gegaan, we passen niet in de haventjes en de moorings die geschikt zouden moeten zijn voor boten tot 24 meter zijn behoorlijk in disguise.
Vanochtend zijn we op tijd met de dinghy naar Terre nummer 2 Vernazza vertrokken. Goed idee, vroeg in de ochtend is het daar nog heel rustig en kunnen we overal rondstruinen voordat de hordes arriveren. We hebben er nog 3 te gaan maar veel mooier dan Vernazza kan het bijna niet meer worden. We gaan het vanaf morgen zien, hopelijk kunnen we morgen een mooi plekje vinden in de buurt van Riomaggiore.
Reacties