We zijn inderdaad nog een extra dagje in het baaitje van Girolata gebleven voordat we verder naar het zuiden varen. Eerst gaan we even bij het Corsicaanse Porto langs, een niet al te lang geleden aangelegd stadje aan de monding van een riviertje.
Alle toeristenboten die we al in Girolata hebben gezien blijken ook Porto aan te doen. Het hele dorpje bestaat uit appartementen aangevuld met winkeltjes en restaurantjes, er lijkt geen oorspronkelijk deel (meer) te zijn.
Toch de moeite waard, zeker ook wanneer we een prachtig restaurantje op de klif vinden met uitzicht op de baai waar onze boot voor anker ligt. Dankzij de gave van Marijke mogen we de dinghy ook nog aan één van de toeristenboten aan de steiger precies onder het restaurant laten liggen. Lekker middagvisje van de grill, helemaal goed. Vanuit Porto is het nog een paar uur varen naar de hoofdstad van Corsica, Ajaccio.
Op weg er naar toe is het voornamelijk onbewoond maar zijn de rotskusten echt prachtig. Ajaccio zelf, met zijn ruim 65.000 inwoners is echt oerlelijk. Overal waar je kijkt staan er lelijke betonnen flats.
De baai ligt helemaal vol met bootjes, dat dan weer wel. Er liggen veel catamarans in de eerste (oude) haven bij de citadel, maar er liggen ook heel veel boten verderop in de baai aan moorings. Daar tussendoor moet er dan weer voldoende ruimte worden over gehouden voor de enorme cruise schepen die Ajaccio aandoen. Het is echt even zoeken om te kijken of we ergens kunnen en mogen ankeren, maar dan zien we helemaal aan het einde van de baai onze Franse buurman uit Girolata liggen. Die heeft een plekje gevonden in een klein stukje niemandsland tussen twee verboden gebieden in, dus daar gaan we maar eens lekker naast liggen.
Grote Leclerc voor de deur, dus de voorraden zijn weer aangevuld. Dan is het tijd om met de dinghy toch maar even de stad te verkennen. We varen naar de haven bij de citadel. Vlakbij die haven is een aantal kleinere straatjes waar je alle flatgebouwen niet zo in de gaten hebt. Ook struikelen we, cultuurbarbaren als we zijn, onverhoopt nog even over het geboortehuis van Napoleon.
Kan uiteindelijk niet echt een straf voor hem geweest zijn, die hele verbanning naar Elba. Als je in Ajaccio bent geboren ben je er dan nog steeds fors op vooruit gegaan. Of stonden die flats er misschien in die tijd nog niet?
In de haven blijkt ook een Lagoon Service Center te zitten, even lijkt het er op dat we onze dingetjes misschien nog hier en vandaag op kunnen lossen maar wanneer we eenmaal terug zijn op de boot blijken ze tussen 12 en 4 gewoon niet meer bereikbaar te zijn. Om 4 wordt het al een beetje laat als we onze volgende bestemming nog in het licht willen bereiken dus gaat het anker maar weer omhoog. Als we het van Arthur goed begrepen hebben wil de meneer van Tenderlift ons opnieuw scheefzakkende platform het liefst zelf maken. Daar wil hij dan zelfs voor op en neer komen vliegen. Prima toch, het heeft geen haast, ook omdat hij heeft aangegeven dat het zoals we er nu mee om gaan verder geen kwaad kan. Dan blijft er ook niet veel meer over op ons “garantielijstje”, en de nieuwe afstandsbediening voor de autopilot gaat hier sowieso niet op tijd zijn.
Dan blijven we toch maar bij ons oorspronkelijke plan om het lijstje in Cala di Sardi weg te laten werken. Is toch slimmer omdat er voor de komende dagen weer een Tramontana voorspeld wordt, waarbij de harde wind vanaf de Pyreneeën vervolgens ook onze kant op komt en dan door de spleet tussen Corsica en Sardinië echt tot windkracht 8 gaat toenemen.
Geeft ons mooi nog de tijd om een paar van de op de kaart geplaatste speldjes af te werken voordat het zover is. Eerst maar is van de stad naar een nagenoeg verlaten baai. Scoglia Bianco blijkt wel heel klein te zijn, dus dan maar een paar honderd meter verder in Cala Longa waar net ook nog een ander bootje in vaart. Goeie plek en weinig wind om meteen maar eens het tweede anker uit te proberen. In overleg met Nautisch Kwartier hebben we voor een Fortress anker gekozen omdat die qua gewicht/houvast verhouding duidelijk beter zouden zijn dan andere ankers. Prima als tweede anker voor ons, met het idee dat we het zelfs als anker voor onze dinghy zouden kunnen gebruiken. Dat hebben we in Mallorca immers al uitgevonden, je wilt de dinghy niet het strand optrekken.
Even het bouwpakketje in elkaar zetten, ketting en touw er aan, en dan laten we het anker vanuit de dinghy midden in een tweede zandplek achter de boot zakken. Werkt prima, goede keus. Of we haar ook weer omhoog krijgen zien we dan morgen wel weer.
Heerlijk rustig plekje, lekker geslapen, ankers hebben netjes hun werk gedaan. Eerst nog even de SUP in het water en de drone omhoog en dan kunnen we weer verder. De dinghy blijkt een handig wieltje te hebben aan de voorkant en het lukt dan ook vrij makkelijk om het anker weer omhoog te krijgen. Het lastigste is nog er voor te zorgen dat de scherpe delen van het anker nergens achter of in blijven haken wanneer je het anker weer aan boord haalt. Hij past ook nog eens aan de zijkant in de bakskist waar ook de primaire ankerketting inzit. Helemaal goed, niks te zeiken.
20 mijl naar het zuiden ligt dan weer het volgende hoogtepunt, het smalle fjord van Bonifacio, het eeuwenoude stadje op de rand van witte krijtrotsen. Daar hebben we al eens eerder beelden van gezien, waar huizen op uitgeholde rotsen verticaal gezien eigenlijk boven het water staan. Nu liggen we aan de binnenkant van het stadje aan een paar ringen in de rotsen op een paar meter van die rotsen vast met lijnen aan de achterkant. Valt nog niet mee met zijn tweeen om de boot op die manier aan te leggen, maar gelukkig ligt de 450S die we ook in Porto al gezien hadden hier al aan de kant. Kunnen we daar mooi eerst even aan aanleggen voordat we met en zonder bootje het water in gaan om alle lijnen aan de vier hoeken te bevestigen. Prachtige plek om te liggen met super uitzicht op het stadje op de klif direct achter ons.
Echt weer een top vestingstadje, wel even een klim naar boven maar dan barst het er weer van de smalle straatjes, gezellige terrasjes en restaurantjes. Aan de zuidkant van de stad alleen maar turquoise water en prachtige krijtrotsen richting Capo Pertusato. Lekkere Pietro Ambrée en een paar kaasjes erbij voordat we de rest van de avond achter op de boot doorbrengen met het verlichte stadje op de achtergrond.
Vanochtend zijn we dan weer vertrokken, ook nog interessant met wat wind op de zijkant om weer van de plek te komen, maar uiteindelijk lukt het wel met een extra duwtje van de havenmeneer die ook hier in de baai even komt collecteren.
Mooie beelden wanneer we tussen de steile rotsen weer langs de vuurtoren naar buiten varen en vervolgens “onder de huizen op de klif door” weer verder varen.
Tussen Corsica en Sardinie liggen verschillende eilanden, daar gaan we vandaag maar eens mee beginnen. We liggen nu midden in het superblauw in 4 meter water in Cala die Zeri op Isola di Cavallo en houden het hier vast nog even uit. Daarna staan nog de eilanden van Lavazzi en Maddalene op het programma voordat we het hoofdeiland van Sardinie zelf gaan bereiken.
Dan is het even gedaan met de rust want er staat een heel lijstje bezoekers te trappelen om de gezelligheid nog een niveautje op te schroeven. Met de Demoulins is het dit weekend helaas toch niet gelukt maar vanaf mid juni wordt het druk. Top!
Reacties