Kort na het mooie afscheid van Har zijn we weer teruggevlogen naar Sicilië. Wanneer we ‘s avonds op Catania landen is het nog steeds ruim boven de 30 graden. Je merkt aan de termiek dat het overdag een oven moet zijn geweest.
De boot ligt er nogal ondergescheten maar verder prima bij, doordat alles bijna 2 weken dicht geweest is is het binnen in eerste instantie niet te harden. Gelukkig is Spartivento alsnog (een beetje) in aktie gekomen, want we hebben net die dag een mailtje van ze gehad dat er weliswaar nog een pomp vervangen moet worden maar dat de airco wel weer werkt. Dat valt al niet tegen, al was het een stuk handiger geweest dat ze er eerder naar gekeken hadden zodat ze ook de onderdelen op tijd hadden kunnen bestellen.
Voor de zekerheid zetten we hem maar meteen aan, dan kunnen we vrijdag voor we vertrekken in ieder geval nog wat feedback geven. Mooi meegenomen dat het daarbij ook een graad of 10 afkoelt.
De volgende ochtend staat Franco, de base en service manager van Spartivento zelfs al vroeg naast de boot om een en ander door te nemen. Aardige vent, en met hem kan ik in een combinatie van Engels en Frans tenminste wel behoorlijk communiceren. Hij verzint zelfs nog een paar noodoplossingen voor de tussentijd, die blijken achteraf allebei niet te werken, maar de intentie is goed.
Per saldo geloof ik niet dat ik hier nog ooit terug kom, in vergelijking met de Lagoon dealer in Salerno en zeker BMS in Cannet-en-Roussillon wordt je er toch niet heel vrolijk van. Dan heb ik het nog niet eens over het bezopen liggeld op heel Sicilië.
Rond het middaguur zijn we dan al onderweg, want we hebben nog even te gaan naar Griekenland. Als het goed is komen we iets minder dan 2 dagen later aan op Zakynthos. Daar hadden we op zich nog nooit van gehoord maar het blijkt zelfs een Transavia bestemming te zijn en Adriaan komt hier maandagochtend aan.
(Alleen) het eerste stuk om het puntje bij Milazzo gaat tegen de wind in op de motor, verder hebben we nagenoeg alleen gezeild. Bij Messina gaat de motor ook nog even bij omdat we daar rekening moeten houden met de traffic separation zones en er behoorlijk wat grote schepen die route tussen de laars en de bal gebruiken. We zien ook twee traditionele zwaardvisboten met hun extreme paal naar voren en de hoge mast waarin mensen op de lookout staan.
Verder naar het zuiden in de Straat van Messina, wanneer we langs de Etna op de andere oever varen begint het dan opeens fors te waaien en krijgt de Greatcircle er zin in. Bij de onderkant van de teen van de laars nog 1 keer gijpen en dat kunnen we rechtstreeks naar de noordkant van Zakynthos varen, alles bij elkaar bijna 300 zeemijlen vanaf ons vertrekpunt.
Best nog een behoorlijke plas water die Ionische zee. Dolfijnen erbij, zonnetje op zonnetje onder en een windhoek die het net mogelijk maakt om met de code 0 te varen. Helemaal goed.
Wanneer we dichterbij de overkant komen gaat het dan in de tweede nacht dat we doorvaren steeds harder waaien. We halen de code 0 nog net op tijd binnen zodat we daar geen rare fratsen voor uit hoeven te halen en later moet ik voor de zekerheid Marijke zelfs nog uit bed halen om ook nog een rif in het grootzeil te zetten. Met bijna 10 knopen gemiddeld schieten we behoorlijk op en komen we zelfs net na zonsopkomst bij Zakynthos aan. Zijn we er in ieder geval ruim voor het voorspelde onweer.
We hebben een baai uitgezocht aan de noordoostkant (Agios Nikolaos) waar we redelijk beschut zouden moeten kunnen liggen. Wanneer we aankomen liggen er nog een aantal schepen aan de betonnen kade, maar de wind is toch wat meer noordoostelijk dan gedacht. Wij gaan maar weer gewoon voor anker, in eerste instantie in het deel bij de haven.
In de pilot werd al gewaarschuwd voor katabatic winds vanaf de heuvels. Wanneer de wind inderdaad draait en dus de boot ook richting dieper water draait houdt het anker opnieuw geen stand. Verrassend, want het anker leek prima ingegraven toen we dat met de snorkel bekeken. Op zich goed dat we dat nu voor de tweede keer meemaken, dat helpt om er niet automatisch vanuit te gaan dat het op zich prima anker altijd houdt.
Dan schuiven we maar een stukje op richting het zuiden, achter het eilandje voor de kust kun je op zich ook prima ankeren. We liggen pal voor de deur bij een prachtig hotel restaurant (blijkt later Nobelos te zijn). Mooie plek al komen we er wanneer het steeds harder gaat waaien wel heel dichtbij te liggen. Met nog 10 meter naar de scherpe rotsen waar inmiddels behoorlijke golven op stuk slaan en fors onweer aan de overkant op het vasteland gaan we toch maar niet rustig slapen. Dan maar om beurten op ankerwacht met nog een paar Netflix afleveringen erbij, want als we alsnog gaan schuiven is er weinig tijd om nog te reageren. Gelukkig kun je het op de plotter wel heel precies in de gaten houden.
We zijn ook niet de enige boot die problemen heeft om een goed plekje te vinden en het kan geen kwaad om ook op te blijven letten of we als achterste boot ten opzichte van de wind niet als vangnet voor andere losgeslagen boten gaan dienen. Een catamarannetje met 2 meneertjes erop die bijna net zo hard op en neer ligt te schudden als de monohulls een stukje verderop komt ‘s ochtends wel heel dichtbij. Gaan we toch maar weer verkassen terug naar het andere deel van de baai. Kennelijk liggen we net ver genoeg van de manouvreerruimte van de veerboot af, want andere boten die ons volgen worden telkens weggestuurd maar wij liggen kennelijk net ok.
Kunnen we mooi Adriaan van de kade afpikken, die daar al kotsmisselijk van de taxirit vanaf Zakynthos stad op uit zit te puffen. De deining loopt nu recht de baai in en buiten waait het behoorlijk. In eerste instantie helpen we Adriaan daarom alleen maar van de regen in de drup. Gelukkig heeft hij ook een nacht overgeslagen, en valt hij meteen een paar uur in slaap met een Primatourtje in zijn mik. Wanneer hij weer boven water komt gaan we maar snel naar de wal, waar de rollen zijn omgedraaid omdat het voor ons nu 3 dagen schommelen geleden is dat we vaste grond hadden.
Goed moment om nog wat verschillen tussen Italië en Griekenland aan te halen. Wat een enorm verschil, al is het uiteraard wat vroeg om dat op het eerste eiland al te beoordelen. Uiteraard hebben we in Italië ook heel veel vriendelijke en behulpzame mensen ontmoet, maar was er ook altijd die andere categorie. Hier vinden we tot nu toe alleen maar relaxte en vriendelijke mensen. In Italië kost letterlijk alles geld en is het vaak zelfs een probleem om je dinghy ergens kwijt te kunnen, hier vragen ze buiten de marina’s niet eens liggeld voor de boot zelf. In Italië barst het van de enorme (motor)jachten, hier zie je ze nauwelijks. Alles bij elkaar voelt het vooralsnog top hier in Griekenland, laten we ze er voorlopig nog maar even bij houden in de EU.
Agios Nikolaos is best een leuk dorpje, volgens Adriaan veel leuker dan Zakynthos zelf. Er is best een hoop te doen ook omdat er een mijl naar het noorden ook hier blauwe grotten liggen waar tientallen boten en bootjes met toeristen naar toe varen. Ik ben terwijl Adriaan nog lag te slapen zelf alvast maar even gaan verkennen. Blijft een belangrijke taak en verantwoordelijkheid om het goede restaurant uit te kiezen en dat is in ieder geval deze keer perfect gelukt. Bio restaurant Nobelos is ook vanaf het land prachtig en het is maar een paar minuten lopen vanaf het dorpje. Echt helemaal top op alle fronten, heerlijk eten, lekkere wijn, top bediening en fantastisch uitzicht. Zelfs Adriaan komt er na een paar stukjes brood al helemaal van bij.
We hebben zo uitgebreid zitten lunchen dat we ‘s avonds gewoon lekker aan boord blijven en er op tijd inkruipen om allemaal weer wat bij te slapen. De volgende ochtend is de wind alweer gedraaid zodat ook wij nu waarschijnlijk in de weg liggen voor de veerboot die er zo aankomt. Sowieso slim om de eerste 2 mijl tegen wind en golven in naar het noorden alvast maar af te werken zodat het daarna alleen maar relaxed wordt.
Bij de blauwe grotten is het nog te woest om te gaan liggen dus die slaan we even over, we varen om het eiland heen direct naar Shipwreck Bay. Deze baai zie je op alle zoekmachines als eerste wanneer je op Zakynthos zoekt en dat is inderdaad niet voor niets. Ik geloof niet dat het veel blauwer kan worden, en dan op een of andere manier ook nog in een aantal verschillende varianten. Dan ligt er ook nog een oud ijzeren wrak pontificaal op het strand en komt er zo nu en dan ook nog iemand vanaf de hoge klif naar beneden zetten, deze keer aan een touw maar dit schijnt ook een top base jump stek te zijn.
Ook al doet een 42 compleet met mannetje met matje zijn uiterste best om eerder in de baai aan te komen en blijft hij vol gas op de kant af sturen kiezen wij er voor om iets verder van de kant te ankeren. Lijkt geen slechte keuze omdat er nog een behoorlijke branding onstaat dichter bij het strand. Samen met Adriaan gaan we dat op de SUP maar eens van dichtbij bekijken, maar eerst maar eens even met de drone op pad.
Dat blijkt in praktijk overigens niet mee te vallen. Er is weer een nieuwe firmware update die geïnstalleerd moet worden voordat ik weer kan vliegen. Gelukkig is er net genoeg ontvangst om dat ook voor elkaar te krijgen. Vervolgens komen er na de nieuwe upgrade ook nog allemaal vreemde meldingen over te harde wind. In eerste instantie denk je dat dit dan wel zo zal zijn zeker als de camera ook nog eens op half elf gaat hangen. Er zullen dan wel valwinden vanaf de klifs naar beneden komen. Lichte paniek, want op het scherm kijk je door de lens van de camera en die is op een of andere manier niet meer stabiel te krijgen. Gelukkig zien we de drone zelf gewoon netjes in de lucht hangen en kunnen we hem op zicht rustig binnenhalen. Wel prachtige beelden van en richting het strand, maar de beelden van boven zijn er nu even bij ingeschoten. Nieuwe poging wanneer we hier ongetwijfeld met de Meulentjes nog een keer terugkomen.
Het loont de moeite om lekker vroeg aan te komen in de baai. Er komen steeds meer schepen de baai in, vaak commerciële schepen met massa’s mensen aan boord die even een paar minuten mogen kijken waarna de boot weer doorvaart. Toen Adriaan en ik op het strand stonden waren we nog alleen met die gast die net uit de lucht kwam vallen.
Marijke maakt ook nog een rondje met de SUP en dan halen we het anker weer op om een goed plekje te vinden in de volgende baai waar we gaan overnachten.
Porto Vromi is een ruime baai met ook allerlei grotten die alleen open ligt naar het zuidwesten. Wel nog even lastig om een goede ankerplek te vinden, ook omdat er een aantal lokale boten aan moorings ligt. We ankeren in 25 meter, maar dat gaat niet goed als de wind echt helemaal zou draaien. Hadden we misschien toch beter net als een aantal anderen kunnen gaan liggen met een lijn aan de achterkant aan een rots gebonden. In de avond staat er nauwelijks wind, we hangen maar wat ballen buiten zodat we op zijn hoogst zachtjes tegen een ander aan kunnen zwieren. Voelt voor mij toch niet helemaal goed, dus ben toen de wind in de nacht weer wat aantrok toch maar even boven gaan slapen.
Tijd om weer een stukje te zeilen. Adriaan heeft op Maps nog een inham met een restaurantje gezien een uurtje naar het zuiden. We hebben de wind nagenoeg in de rug, dus maken we de grootzeilval weer achter vast en varen we alleen op de code 0. Wanneer we langs het restaurantje varen ziet dat er inderdaad leuk uit, snel het zeil binnen en met de haakse bocht kijken of we in die inham passen.
Dat bleek nog een stuk spannender te worden dan verwacht. Met 240 voet was het al niet al te breed, aan beide kanten scherpe uitstekende rotsen, ook nog een partij zwemmers in het water. Voelt al niet heel comfortabel.
Maar dan gaat het ook nog bijna echt mis. Wanneer ik het schip linksom om zijn as wil laten draaien gebeurd er opeens helemaal niks. Het gas werkt volledig elektronisch en als het goed is ga ik inmiddels ook onbewust rustig via neutraal (beep) van vooruit naar achteruit en omgekeerd. Doe je dat niet dan zit er een bescherming van de versnellingsbak op en reageert de motor automatisch niet meer. Ik kan me niet voorstellen dat ik dat niet gedaan heb maar toch reageren opeens beide motoren niet meer. Dat is toch a bit of a worry. Snel het anker naar beneden in een ultieme poging om de rotsen direct voor en naast ons niet te raken. Heel benieuwd of dat op tijd zou blijken te zijn geweest, maar gelukkig krijg ik opeens de motoren en/of de versnelling weer werkend.
Vol gas achteruit, loopt allemaal nog relatief goed af. Relatief goed omdat we door de spontane aktie en de plotselinge ellende niet meer aan de vislijn gedacht hebben. Als je dan de hengel op 3 uur ziet hangen en de lijn geknapt is weet je eigenlijk al genoeg.
Er dwarrelt nog iets roods vlak achter de boot aan, het goed nieuws is dat de lokinktvis nog aan de boot vast zit…. We varen op het zeil verder naar de zuidpunt van het eiland waar ook een paar prachtige baaitjes blijkt te liggen. Nog een geluk bij een ongeluk dus, want nu stoppen we hier om de vislijn uit de schroef te krijgen. Dat blijkt een monnikenwerk en Marijke en ik zijn wel een paar uur bezig om om beurten stukjes lijn er vanaf te krijgen. Daarna gaan we dan ook maar even uitgebreid van deze baai genieten en blijken ook hier prachtige grotten verscholen te liggen.
Nog iets verderop heeft het eiland een enorme baai waar je naar meerdere kanten toe heel beschut kunt liggen in behoorlijk ondiep water. Aan de westkant van de baai mag je in het Marine reserve ankeren. Er schijnen hier overal turtle nesting area's te zijn dus misschien eten we ook een dagje soep op de boot.
Keri Lake of Limni Keriou is ook nog eens een prima dorpje met een haventje en alle voorzieningen. Als we dan ook nog even verder kijken dan onze neus lang is en de heuvel oplopen naar restaurant Mythos (op het bord staan Griekse tekens vandaar even de link naar Maps https://binged.it/2thY6hu).
Hier op de berg zitten we heerlijk aan een tafeltje met uitzicht op Greatcircle beneden ons. Lekker eten van de Italiaanse kok, er worden net wat professionele foto’s gemaakt van de eigenaren, de kok en zijn gerechten. Toch nog een concurrent gevonden voor Nobelos aan de andere kant op het eiland. Daar gaan we vanavond alvast nog maar een keer naar toe.
We hebben Adriaan vanochtend al vroeg op de kade afgezet. Van daaruit was het maar een paar minuten met de taxi naar de airport. Prima plek dus ook om hier volgende week woensdag de Meulentjes op te pikken.
Het was alles bij elkaar nog een heel gepuzzel om alles gepland te krijgen. Nadat juf Marijke de tickets had geboekt hebben we meteen ook aanvullende tickets geboekt voor onze vakantie naar Engeland en Schotland (fijn dat wij er ook eens uit kunnen). Vervolgens bleek het alsnog lastig te zijn een plekje te vinden in Cleopatra Marina, waarmee we al contact hadden gehad over de definitieve reparatie van de airco drain. Niet helemaal handig als we pas op 10 augustus de haven in kunnen en de vlucht naar NL al op 5 augustus is. Dan zit er niets anders op dan dat ik achter blijf tot de boot de haven in kan en dan rechtstreeks naar London vlieg. Gelukkig blijkt de volgende dag dat het alsnog lukt om vanaf 4 augustus een plekje te krijgen. Mooi, ook weer opgelost. Even jammer dat er alsnog 50% toeslag bijkwam voor de catamaran maar ten opzichte van Sicilie blijft het goedkoop. We zitten nu weer meer op het niveau van Arenzano en Salerno.
Reacties