Kjeld en Ilse zijn er ruim op tijd, zodat we de boot al wel net schoon hadden maar nog niet alles op zijn plek lag. Kunnen we mooi voor 12 uur weer de haven uit richting de ankerplek aan de overkant waar we al eerder gelegen hebben. Kan iedereen rustig even bijkomen voordat we de komende dagen gaan kijken waar we het beste kunnen gaat kitesurfen.
Aan de westkant van Griekenland waait het beduidend minder dan aan de oostkant, en het is hier vooral in de middag en vroege avond te doen. Daar staat tegenover dat je daar dan wel ongeveer de klok op gelijk kunt zetten. Gedurende de nacht is het eerst windstil, dan komt de wind langzaam op gang uit het oosten en dan draait die tussen 2 en 3 heel plotseling naar noordwestelijke richtingen en begint dan behoorlijk te blazen.
De meeste kitesurfers starten vanaf het strand, maar ons doel is juist om te proberen of het ook vanaf de boot te leren is, dan zouden we immers een stuk flexibeler zijn. Met de boot kunnen we echter niet op alle spots komen. We proberen het nog wel even aan de noordkant van Lefkas waar we wellicht ook met de Cat tussen het rif door kunnen en er vervolgens achter kunnen gaan liggen. Daar blijkt echter al snel dat dit best link is, zelfs nu er nog geen wind staat. De kaart klopt hier en daar voor geen meter en de goed zichtbare bodem komt af en toe akelig dichtbij. Toch maar niet dus. Wat wel lukt is om de boot een beetje in de luwte van de brug naar het Lefkas kanaal te leggen zodat Kjeld in ieder geval mijn nog nooit gebruikte spullen kan uitproberen.
Prachtig om naar te kijken, al ben ik al lang blij als ik er straks wat meer vertrouwen in heb dat ik op het bord kan blijven staan en naar beide kanten hoogte kan winnen. Hier buiten staan er behoorlijk wat golven terwijl we door de zoomlens zien dat de kitesurfers binnen het rif nagenoeg vlak water hebben bij dezelfde wind.
Ik heb kennelijk afgelopen week door een combinatie van allergie en verkoudheid een keelontsteking opgelopen waardoor ik echt geen meter energie heb in de eerste dagen. Kan het toch niet laten ook even het gevoel te krijgen hoe het ook weer allemaal zat. Op een of andere manier heb ik voor kiten toch veel meer ontzag dan eerder voor windsurfen, monoskien of op de Nacra. Je hebt toch eerder het idee dat het goed mis kan gaan met al die dunne touwtjes. Goed om te merken dat de basisdingen er nog wel inzitten en dat ik ook makkelijk uit het water kom, maar daarna gaat het nog niet echt vanzelf. Blijven proberen. Zeker omdat ik het weer een tijd niet gedaan heb is het lastig te voorkomen dat de vlieger verkeerd op het water terecht komt en blijft het lastig om dan precies te weten aan welk touwtje juist wel of juist niet te trekken om dat weer goed te krijgen. Het belangrijkste weet ik nog, gewoon alles loslaten als je het echt niet meer weet.
Helpt enorm dus dat Kjeld en Marijke in het bootje achter me aanvaren en aanwijzingen geven. Omdat ik ook telkens sneller afdrijf dan ik hoogte kan winnen brengen ze me ook telkens een stuk upwind om het weer opnieuw te proberen.
Toch ook maar even verder kijken dan naar de andere plekken. Eerst maar eens terug door het Lefkas kanaal, waar je aan alle flottieljes kunt zien dat het nu echt vakantie (en daarmee oppassen) is. Voor de ingang van Lefkas Marina is de chaos compleet wanneer er vanaf beide kanten gevochten wordt om daar binnen te komen en daarbij het hele kanaal geblokkeerd wordt.
Aan de zuidkant van het kanaal ligt ook een prima ankerbaai en het is al bijna donker zodat we daar eerst maar eens stoppen om te overnachten. De volgende dag kijken we eerst even aan de noordkant van Meganisi, maar varen we vervolgens toch maar door naar Vasiliki.
Vasiliki is een windsurf paradijs waar mede vanwege de verschillen in de wind gedurende de dag de scholen ook zeilbootjes en catamarans inzetten. Geen kite te zien hier, en het is al snel duidelijk dat het zeker niet de bedoeling is om gebruik te maken van hetzelfde stuk water.
De eerste dag in Vasiliki blijf ik maar even ver van het board vandaan en ga ik met Ilse in de boot om met haar Canon foto’s van Kjeld te maken die allerlei superingewikkelde jumps aan het maken is. Prachtig met zo’n fototoestel die 6 foto’s per seconde kan maken en dan ook nog scherp. Ben alleen een beetje bang dat een dergelijk toestel het in de natte en zoute omgeving aan boord niet lang vol zou houden. Ik houd het voorlopig nog maar even bij de bestaande spullen, heb toch nog geen 6 foto’s per seconde nodig (the man with the thousand moves, all the same).
Wanneer we alles hebben opgeruimd zien we dat de boot die net achter ons kwam ankeren wel heel dicht bij de strekdam komt. We sjeesen er meteen naar toe met de bijboot en zien niet direct iemand aan boord. Net als we op het punt staan aan boord te gaan komen er twee kopjes boven, totaal verrast dat hun boot inmiddels al tegen de stenen aan ligt. Met een touw vanaf de voorkant weten we de zeilboot weer van de stenen af te trekken voordat er echt grote schade ontstaat, dus hebben we onze goede daad van de dag weer gedaan. De Engelsman waar de boot van is blijkt hier al 25 jaar te varen en komt ons de volgende dag met meer dan voldoende drank bedanken.
We hebben de baai en het dorp al eerder verkend met Flip en Marijke, dus kunnen we eerst maar weer eens bij hetzelfde restaurant aan de haven gaan eten (Alexander volgens mij).
Op zondag zou het iets minder gaan waaien dan de dag ervoor, maar daar kun je hier in praktijk geen peil op trekken. Het patroon blijft wel exact gelijk, wanneer de wind wegvalt en naar het westen draait kun je je spullen alvast gaan klaarmaken want dan gaat het los.
Ik probeer de procedure voor een start op de boot nu maar eens zelf en dat begint zo langzamerhand al wat de dagen. Starten en het eerste stukje varen lukt eigenlijk ook meteen maar dan blijkt al snel dat het handig is om Kjeld en de volgboot erbij te hebben voordat ik aan lager wal op de dam eindig.
Best lastig hier, want de wind is heel vlagerig en wordt verder van de berg in het westen ook nog snel minder met nog grotere verschillen in de wind. We moeten echter oostelijk van de windsurfers blijven dus zit je al snel weer in dat gebied tenzij dat je lang genoeg kunt blijven staan en hoogte kunt houden. De golven bouwen daar ook nog eens op zodat het niet echt makkelijk is voor een beginner als ik. Depower er op, depower er af, niet te hard trekken daarbij anders fladdert dat ding meteen uit de lucht. Blijven proberen, maar gelukkig ook net op tijd weer gestopt en de vlieger aan Kjeld gegeven, want dan begint het nog een stuk harder te waaien.
Tijd voor Kjeld om met mijn spullen nog een paar van zijn oude trucjes van voor zijn “boots-tijd” te laten zien voordat we de spullen weer opruimen. De bedachte constructie met een boeitje aan een lijntje aan de boot werkt op zich goed, tot de lijn bij het inrollen gewoon knapt en we met de dinghy achter de vlieger aan moeten. Dat gaat gelukkig allemaal goed zodat het spul inmiddels weer veilig en droog aan boord is weggeborgen.
Dan hebben we wel een pizza verdiend en zit de dag er al snel weer op. Ik lijk inmiddels terwijl het met mij langzaam beter gaat nu ook de rest te hebben aangestoken, dus maar even kijken hoe dat verder vandaag gaat lopen. Kjeld en Ilse zijn met het bootje even naar de kant om daar rond te kijken en wat foto’s te maken. Het weer is voor het eerst in lange tijd bewolkt en er vielen vanochtend zelfs een paar dikke druppels. Eerder was er onweer voor vandaag voorspelt maar zover is het vooralsnog niet gekomen.
Een stuk minder warm vandaag ook maar dat is geen beletsel om gewoon op de reguliere tijd weer fors te gaan waaien. Binnen de kortste keren staan er weer behoorlijke golven rond de boot en weer wisselt de wind enorm af in sterkte. We gaan toch nog maar eens op een van de plekken kijken waar we al eerder geweest zijn. Ook uit de baai waait het nu dik 20 knopen dus dat was wellicht in de baai zelf weer teveel van het goede voor me geweest. Alleen op het fokje lopen we al 6 knopen en waar we ook heengaan lijkt de wind ons van achteren te volgen, zelfs wanneer we inmiddels 270 graden van koers zijn veranderd.
We hebben van onze gestrande Engelsman een tip gekregen voor een taverna in Port Atheni aan de noordwestkant van Meganisi. We dachten even dat dit dezelfde tip was als die van Rene, maar dat blijkt later toch niet zo te zijn. Prima baaitje hier, we vinden nog net een plekje helemaal achteraan de baai, nog net voor de boeitjes. De plaatselijke vissers zijn het niet helemaal met ons eens maar de man van het restaurant vind het wel een goed idee dus wie zal het zeggen.
Morgenochtend weer door het Lefkas kanaal om aan die kant te kijken of het wellicht beter geschikt is voor een beginner.
Reacties