Schiet lekker op zul je zeggen als je de vorige aflevering Poros to Astrous al gelezen hebt. Toch maken we weer genoeg mee zo in een paar dagen. Maandagochtend kunnen we eerst naar de Port Police om het benodigde Griekse document te halen, een soort sailing permit.
We zijn er al op voorbereid dat dat even zal gaan duren. We zijn eerst al een half uur verder voor we uitgelegd hebben dat Marijke toch echt de eigenaar van de boot is. Dat willen ze uiteindelijk wel accepteren, maar eigenlijk toch alleen als ik ook als skipper wordt geregistreerd. Een vrouw die eigenaar en skipper is kan uiteraard echt niet. Zo zijn er nog wel een paar verschillen, grappig bijvoorbeeld dat je hier ter identificatie ook de naam van je vader en moeder op moet nemen. Doopnamen hebben we na enige pogingen maar laten zitten, daar hadden we sowieso niet aan moeten beginnen.
Het eerste document wat we krijgen blijkt puur een document te zijn waarmee ik naar de bank kan om de verschuldigde 50 euro (plus 2 euro commissie) te betalen. Lekker wandelingetje in het ochtendzonnetje, dan weer terug met het recu en dan begint het echte werk pas. Terwijl hij net alle gegevens heeft ingevoerd in de computer moet hij nu een heel boekwerk met de hand in gaan vullen. Of we over een uurtje maar even terug willen komen.
No worries, even boodschapjes doen en een mooi terrasje tegenover de haven aan het strand. De tweede keer is er een emergency tussengekomen, en de derde keer blijft Marijke maar gewoon zitten tot het zover is. Maar het resultaat is er dan ook naar, we zijn nu helemaal legaal. Als we dan ook nog telkens binnen een jaar weer een stempeltje halen blijft het document nog geldig ook.
Pete en Melly waren er al vroeg vandoor. Hun vriend Costa ligt er nog met zijn Athene cat. Costa organiseert vakanties waarin zeilen gecombineerd wordt met hiken. Daarnaast zeilt hij ook Nacra F18 en heeft hij gisteren met zijn maatje Christos nog mee gedaan aan een regatta. ‘s Avonds zal hij daar nog mooie beelden van laten zien wanneer we samen op Spetses liggen, prachtige crash waarin de boeg zich met spinnaker en al te diep ingraaft en hij vervolgens voor de mast langs gelanceerd wordt aan de trapeze, van de andere kant terugkomt en daar zijn stuurman van boord kegelt en de hele cat om. Oude tijden herleven, maar wel lekker dat we daar met Greatcircle niet al te benauwd voor hoeven te zijn.
De wind staat weer tegen richting Spetses, dus tuffen we rustig op de motor richting de NW punt van het eiland waar Pete & Melly en Enrique & Margaritha al liggen. Achteraf lag de Waterval er ook maar die hebben we gemist in de vrij grote en ondiepe baai. Prachtig helder water, alleen even uitkijken voor wat rotsplaten waar in eerste instantie de ankerketting onder en achter haakt.
Hier liggen we supersafe en rustig, we kiezen er voor om gewoon met de dinghy richting Spetses town te gaan. Heel leuk plaatsje, en net na het hoogseizoen gewoon nog gezellig druk in plaats van veel te druk. Even wennen aan de weg langs het water waarop brommers, scooters, quads en paardenkoetsen continu op en neer racen. Best een eindje wandelen naar de andere kant van het dorp waar ook veel schepen in Baltizas bay liggen. Wanneer we daar aankomen zien we ook Costas binnenkomen. Die vindt daar een plekje aan het anker met een lange lijn naar de kant.
We spreken af om samen ergens te gaan eten, ook al betekent dat dat we straks in het donker 3 mijl terug moeten over zee met de dinghy. De Catalanen liggen nog in de baai en beloven een oogje op onze onverlichte cats te houden. Als we een mooi restaurant met tafeltjes aan het water hebben gevonden blijkt met zijn achten eten er uiteindelijk toch niet van te komen. Costa en Christos schuiven wel nog even aan voor een drankje maar hun andere gasten toch maar niet. Da’s het mooie van mijn Sony cameraatje, dat had ik op een paar honderd meter afstand al van het smoelwerk van de dame aan boord af kunnen lezen.
Top dag weer alles bij elkaar, zeker wanneer we weer veilig terug aan boord komen in het pikkedonker. Next stop is Hydra, tweede poging. We varen eerst langs de baaien aan de noordwestkant van het eiland, we zouden hier immers dezelfde truc kunnen uithalen als op Spetses. Met name de baai Molos lijkt daar prima geschikt voor. We hebben inmiddels in Astros kunnen oefenen met Med-mooring, dus gaan we er toch voor om Greatcircle aan het anker voor de haven van Hydra te leggen met de achterkant naar de rotsen aan de noordkant van het breekwater.
Er staat nog niet veel wind en er ligt nog (bijna) niemand. Er cirkelt wel een andere cat rond, maar daarvan is absoluut niet duidelijk wat de bedoeling is. Na zijn derde rondje besluiten we maar gewoon aan te gaan leggen. Enige hindernis dan blijft een Rassy te zijn die er door zijn eigenaar gewoon voor anker is neergeplempt. Geen probleem als de wind niet zou draaien, maar dat doet hij hier nagenoeg altijd. Niet heel handig dus. Eerst maar even zelf aanleggen, dat kunnen we daarna altijd nog de rechtervoorpunt vol butsballen hangen.
Wat lastig blijft is om in te schatten hoeveel ketting je moet steken. Hier in het bijzonder, omdat het op de plek waar we het anker droppen al zo’n 30 meter diep is. Ik begin eerst maar eens met ruim 90 meter, maar als de ketting zich settled en de wind wat toeneemt komen we al snel dichter bij de rotsen te liggen. Ankerketting maar weer een stuk inrollen dan. Het helpt ook niet dat de wind van de zijkant komt, dus het is even vogelen hoe we de lijnen aan de achterkant het beste kunnen leggen. We houden uiteindelijk nog 60 meter ketting over, waarmee we duidelijk van de kant afblijven. Je wilt echter ook niet te weinig ketting hebben, als het anker zijwaarts gaat driften wordt het ook lastig.
Beetje onrustig in eerste instantie, maar dat lost zich vanzelf op wanneer er steeds meer boten naast ons komen te liggen. Eerst komen er 3 charterboten vol met Finse jongens en meisjes naast ons, die halen al een heel stuk van de wind voor ons weg. Wanneer de plaatselijke Sinterklaas ons vervolgens aangeeft dat we niet van boord mogen omdat er een groot schip naast ons komt zien we ook waarom de Rassy er gewoon voor anker lag. Ongelooflijk dat de eigenaar van die boot überhaupt nog zeilt wanneer je hem over zijn eigen boot naar voren ziet strompelen om het anker op te halen. No way dat deze man in staat was om de lijnen naar de kant te brengen. Hij is net op tijd weg voordat het 50 meter lange flatgebouw O’ceanos naast ons komt liggen. Die komt tegen ons aanliggen en drukt ons nog wat richting de Finnen zodat we nu in ieder geval geen kant meer op kunnen. Prima toch?
In eerste instantie alleen maar voordelen, we kunnen nu ook over het megaschip en hun lange gangway zo de kant op. Je weet dat er ook nog nadelen gaan komen als de gasten aan boord die het schip gecharterd hebben (inclusief 11 man crew) ons op voorhand al 2 flessen wijn laten brengen.
Wij gaan eerst maar eens even de kant op. Bij de ingang van de baai zit een beach bar waar Marijke en ik 20 jaar geleden al een keer geweest zijn. De foto’s op het trappetje van destijds er toch nog maar even bij zoeken, er zullen wel nauwelijks verschillen zijn met de nieuwe foto’s.
Na de cocktails lopen we honderd meter verder naar het sunset restaurant. Prima restaurant, top lokatie, prachtige sunset die de typering van het restaurant eer aan doet. Na het eten nog een wandelingetje door het dorp en een aflevering Americans op het voordek. Dan zit de dag er voor ons wel weer op. Niet voor de buren aan beide kanten, voor hen lijkt de dag pas net te beginnen. Om een uur of drie ‘s nachts houdt de combinatie van Duitse schlagers, AC/DC en sirtaki er eindelijk mee op en kan de rest van de aanwezigen in Hydra ook gaan slapen. Minus Marijke uiteraard want die viel gewoon voor 12 al in slaap zonder ook maar iets te merken van de megaparty naast ons.
Om half acht de volgende ochtend gaan alle generatoren en motoren naast ons weer aan en gaat de crew er weer vandoor. Kan me niet voorstellen dat de gasten daar ook al bij zijn, maar misschien zijn het wel echte binken. De wind trekt ook al vroeg aan, en naast ons krijgen de charterboten die op de plaats van het motorschip zijn gaan liggen om water te tanken serieuze problemen met hun anker. Als het ook met geweld niet lukt het anker los te krijgen komen ze maar weer half en half langszij liggen.
Niet heel relaxed, dus als Marijke terugkomt van haar ochtend-shop-wandel-toertje op de kant gooien we maar gewoon los richting Poros. In Poros komen die dag (woensdag) Stein en Marianne aan die we eerder in Veiholmen in Noorwegen hebben leren kennen. Zij hebben daar een 380 en hij werkt regelmatig hier in Griekenland als skipper op charterboten. Leuk dat we elkaar hier weer kunnen ontmoeten.
We gaan ook naar Poros om de watermaker weer te laten repareren. De behulpzame mensen van Motocraft, de Sea recovery dealer in Griekenland, komen met de auto vanuit Athene naar Poros toe. Ze nemen dan meteen de nieuwe onderdelen een wat reservedelen mee, als het goed is zijn ze er donderdagochtend nadat ze woensdagmiddag de uit de US opgestuurde pomp bij de douane hebben opgehaald.
Tijd genoeg dus voor Lamb Kleftiko bij Oasis met Stein en Marianne. We spreken af morgen contact te houden zodat ze bij ons aan boord kunnen komen. Als donderdagochtend donderdagmiddag wordt voor Motocraft haalt Marijke hen gewoon al eerder op. We hebben het nog druk, want ook Craig & Nelly uit Astros die vlakbij ons blijken te liggen willen nog langskomen om de boot alsnog te bekijken.
Wanneer Marijke onze Noorse vrienden weer naar de kant brengt kan ik al voorspellen dat ze op de terugweg op de 60 voet FP cat met NL vlag zal blijven hangen. Blijkt op zich nuttig, want die laten hun boot hier morgen achter aan een speciaal voor hun versterkte mooring. Dat zou op zich voor ons ook een mooie optie zijn, dus gaan wij maar eens achter Heakos aan die de moorings hier schijnt te beheren.
Heakos komt speciaal voor ons van huis en vaart met zijn taxiboot langs de mogelijke moorings. Ook komt hij even goed naar onze boot kijken om te bepalen wat er nodig is om hem verantwoord hier neer te kunnen leggen. Hij gaat nu een combinatie van 4 mooring tonnen maken, wat op zich ruimschoots voldoende zou moeten zijn. We gaan maar meteen op de uitgekozen plek liggen, dan kunnen we vannacht als er meer wind komt meteen even kijken hoe dat voelt. De boot blijkt hier prima te liggen, en komt zelfs nu er nog maar 1 of 2 mooringtonnen liggen niet van zijn plek te komen. Het feit dat er in hetzelfde mooringveld ook de duidelijk grotere 58 voet Blue Moon en de 60 voet Tao II cats komen liggen geeft ook vertrouwen.
Heakos manoeuvreert ons ook nog handig richting onze Belgische buren met een Lagoon 380. Pol en Nicky liggen hier al 5 jaar en zijn zowel over Heakos als over de plek heel enthousiast. Voor ons zou het ook een heel interessante plek zijn ook omdat we hier ook in de wintertijd relatief makkelijk naar toe kunnen door op Athene te vliegen en vervolgens de Dolphin naar Poros te nemen. Er zal hier in de winter sowieso meer te doen zijn dan op veel andere plekken. Grootste probleem blijkt nog de verzekering te zijn die het geen goed idee vindt.
Ondertussen wordt donderdagmiddag donderdagavond en eten we met de Noren maar gewoon aan boord, dat restaurant gaat het toch niet meer worden. Vinden ze volgens mij een prima idee, en de mannen van de water maker komen ook net aan wanneer ik ze opgehaald heb. Prima kerels die van Motocraft, ze hebben het extreem druk en alle afstanden helpen uiteraard ook niet. Uiteindelijk zijn ze om half 3 ‘s nachts klaar en gaan ze ook nog eens meteen door naar de volgende klant. De pomp is weer vervangen en ook de ETD-valve. Nieuwe filters erin en hij loopt weer als een zonnetje, eigenlijk zelfs beter dan voorheen.
Het enige onzekere blijft nog dat er niets wordt aangepast aan het voltage-issue. Volgens de distributeur voor Europa moeten ze het voltage meten bij aankomst van de kabels bij de water maker. Het voltage dat de multimeter daar aangeeft is inderdaad 1V hoger dan wat er op het display van de watermaker zelf staat. Het blijft echter zeer de vraag of het voltage in praktijk voldoende hoog is, we blijven hem maar zoveel mogelijk tegelijk met de generator of de motoren draaien. Als het voltage te laag is wordt de stroom te hoog en gaan er straks weer dingen kapot. Los van de tijd die dat telkens kost ontstaat er ongetwijfeld op een gegeven moment ook bij de leverancier discussie over garantie. Wij kunnen dan wel primair met onze eigen Lagoon dealer te maken hebben, maar het helpt uiteraard niemand indien die er later mee in problemen komt. Goed documenteren dus maar.
Korte nacht, we gaan vandaag eerst maar eens even kijken hoe de andere grote Nederlandse cat het met de verzekering heeft afgestemd. Zou toch lekker zijn wanneer we niet meer verder hoeven te zoeken.
Reacties