Greatcircle - Korintisch kanaal

Airporttaxitransfers werkt ook prima in Nederland. Om kwart voor vijf staat de taxi al voor de deur en zijn we lekker op tijd op Schiphol. Het lukt ook nog om de nieuwe 17 meter Zephyr kite als handbagage mee aan boord te krijgen dus als het goed is kan ik het nu ook met weinig wind proberen op te bouwen.

De boot ligt er prima bij en Waypoint heeft inderdaad de kraanlijn netjes vervangen. Op zich zou Preveza town marina een prima stek zijn om de boot ook in de winter te laten liggen. We zijn er inmiddels alleen achter gekomen dat het vliegveld hier in de winter niet dicht gaat zodat je hier ook niet via Athene kunt komen. Een uur of 4 a 5 enkele reis met de bus vanuit Athene klinkt niet helemaal top, dus gaan we eerst nog maar eens even naar alternatieven kijken.

We blijven een extra dagje in de haven omdat dezelfde middag ook Jean-Louis van Tenderlift nog komt om ook de andere lekke cilinder te vervangen. Goede service van die mannen, daar is echt niks van te zeggen.

Het ritje door het kanaal van Lefkas kennen we inmiddels, al was the naked ass van de Amerikaan die dacht dat hij ook hier de local sheriff was wel weer een nieuwtje. We gaan weer voor anker voor de haven van Ligia. Deze keer weten we dankzij Wim Dijkstra waar we moeten gaan eten. Hij is al vaker in Ligia geweest en we leggen dan ook meteen met de dinghy aan op het piertje bij het Seven Islands restaurant. Aardige Griek met een even aardige Nederlandse vrouw, prima eten en een super uitzicht.

De volgende ochtend passeren we Skorpios en Meganisi weer voordat we voor het eerst in weken weer nieuwe gebieden gaan ontdekken. Vanuit Italie komt onweer onze kant op, we slaan de Dragoneras dan ook maar over en varen verder naar het zuiden richting de ingang van de zeearm die ons naar het Korintisch Kanaal zal brengen. Het beoogde ankerbaaitje op Oxia blijkt toch wat smalletjes met een steil aflopende bodem. De swell komt hier ook nog eens om het eiland aanzetten vanuit het zuiden. Voelt niet lekker. We zijn een halfuurtje eerder andere boten gepasseerd die ten noorden van dit eiland voor anker lagen dus draaien wij maar weer om.

Dat bleek een prima keuze, met als bonus nog maar weer eens een mooie zonsondergang erbij. Wanneer de zon weer opkomt, net na zevenen lokale tijd, zijn we al weer onderweg en zien we de eerste onweerswolken al ten noordwesten van ons voorbijtrekken.

Het is vanaf de ingang van de zeearm nog wel 100 mijl tot het kanaal. Bij de ingang is het nog wel even uitkijken met de grote zandbank, maar de kaart blijkt hier redelijk te kloppen. De dorade had ook even moeten uitkijken voordat hij de voor hem veel te grote inktvis probeerde op te slokken. Nu heeft hij (of zij) de twijfelachtige eer om de eerste vis te zijn die ik helemaal zelf heb gevangen vanaf de Greatcircle.

Het schoon- en klaarmaken van de vis valt eigenlijk reuze mee. Vinnetjes eraf, buikje schoon, paar sneetjes erin en lekker insmeren met een mengseltje van knoflook, peper en speciaal zout. Hup in het pannetje. Tot mijn verbazing lijkt het visje wat uit het pannetje komt best wel wat op wat ik in een restaurant op mijn bord krijg. Heerlijk middagvisje, verser kan niet.

Ondertussen zijn we tijdens de lunch onder de brug bij Patras gegaan. Schijnt de derde grootste stad van Griekenland te zijn (nooit van gehoord). De zeearm is hier op zijn smalst (ongeveer een mijl breed) en vanaf dat punt staat er dan ook opeens een hoop wind en beginnen ook de golven van achter op te bouwen. De boatspeed-meter staat weer eens stil zodat we de true wind alleen maar ongeveer kunnen afleiden, maar we hebben tot aan onze ankerplek continu kracht 5 a 6 recht van achteren. Goed dat we de code 0 bij de brug al hadden vervangen door de gewone fok, het is toch wat makkelijker om die open bijbel te varen. Het is al een tijdje terug dat we flink hebben kunnen zeilen (misschien wel voor het laatst van Sicilië naar Zakynthos) en GreatCircle heeft er dan ook zin in.

Dan varen we met een knoop of 9 Trizonia maar voorbij en gaan we door tot Galaxidi. Dat blijkt achteraf een heel goede keuze. Galaxidi is echt een leuk plaatsje, met een behoorlijke haven, een super ankerbaai en een hele stapel restaurantjes.

Jammer dat de pilot die we voor dit gebied gebruiken (Vaarwijzer) gewoon ronduit kut is, daar staat echt helemaal niets nuttigs in voor het stuk dat we tot nu toe hebben afgelegd, en al helemaal niet als je niet standaard in een haventje gaat liggen. 
We hadden waarschijnlijk toch voor de Greek Water Pilot moeten gaan, maar we hadden eerder met andere Vaarwijzers wel goede ervaringen.

We hebben het restaurant maar weer eens op basis van het Tripadvisor lijstje gekozen en dat gaat meestal goed. Deze keer, op het terras boven bij Zygos, is al geen uitzondering. We redden het nauwelijks tot het dessert, blijft apart hoe moe je toch van zo’n dag zeilen kunt worden terwijl je onderweg niet noemenswaardig veel doet.

Ook vanochtend rond zevenen weer onderweg. Er hangt wat nevel die hopelijk in de uren tot we bij het kanaal aankomen weer wegtrekt. Het kanaal is ruim 6 kilometer lang en maar 25 meter breed met aan beide kant steile rotsen. Het verbindt de Korintische Golf met de Sardonische Golf aan de Athene kant. Het scheelt ongeveer 250 kilometer om van de Ionische zee bij Athene te komen. We verbazen ons er dan ook over dat het hier niet veel drukker is, tot nu toe is het aantal schepen dat we tegenkomen echt op één hand te tellen.

Aan de andere kant van het kanaal komen we dan bij de eilandjes waar Marijke en ik 20 jaar geleden al een keer geweest zijn tijdens een hele nuttige SAP sales training.

Beetje een saaie aanloop naar het kanaal. Het heiige weertje helpt ook al niet (altijd beter dan het weer in NL afgelopen dagen, dus niet zeiken). Wanneer we bij het kommetje voor het kanaal aankomen blijkt de vriendelijke mevrouw die ochtenddienst had te hebben plaatsgemaakt voor een schreeuwerige meneer die aangeeft dat we nog even moeten wachten.

Geen punt, kunnen we het kanaal alvast een beetje met de drone bekijken. Ik ben er toch nog steeds een beetje zuinig op en er staat een behoorlijke wind door het dal bij het kanaal. Bij 16 knopen wind op de kop gaat hij er toch nog steeds met een knoop of 10 tegenin, maar je wordt wel enigszins nerveus van al die nieuw ingevoerde waarschuwingen die de DJI tegenwoordig geeft over te harde wind en zo. Was relaxter toen zij en ik nog onwetend waren over eventuele risico’s op dit vlak. De drone kan het kanaal al goed zien lopen vanaf de “submergeable” brug, ik ga toch maar niet verder het kanaal in met hem en breng hem aan boord voordat we aan de beurt zijn.

De control tower heeft even op een aanstormende motorboot gewacht, die mag eerst en dan mogen wij er direct achteraan gevolgd door een zeilschip. We gaan achter de Leia het kanaal in over de brug die inmiddels tot 8 meter onder het water is gezonken.

Is op zich handig om een beetje op snelheid te sorteren want je wilt er wel graag de vaart inhouden in het smalle kanaal om een beetje druk op het roer te hebben. De windmeter geeft in het kanaal minder aan, maar het voelt beneden op dek alsof het onderin toch beduidend meer waait dan boven in de mast. Ook nog 2 knopen stroom tegen maken dat het best wel opletten is, al is het kanaal op zich breed genoeg.

Er gaan ook een hoop bruggen over het kanaal waarbij het zoals altijd lastig is om de hoogte daarvan ten opzichte van de mast goed in te schatten. We hebben altijd 70 meter gehoord, maar het lijkt echt een heel stuk lager. Maakt op zich niet uit, de brug bij Patras is toch maar 45 meter en daar zul je toch ook onderdoor moeten. We hebben overigens geen grote schepen in het kanaal gezien, de tankers die aan de andere kant voor anker lagen waren niet op ons aan het wachten. Die lagen gewoon voor anker bij de olieterminal net ten oosten van het kanaal.

Wat echt spannend was is dat je na het kanaal ook nog aan wal moet om te betalen. Dat schijnt zoals we via de marifoon hoorden op een of andere manier ook vooraf ergens te kunnen, maar dat is ons in ieder geval niet gelukt. Ondertussen hadden wij aan boord ieder een eigen plan, de een wilde even ankeren, de ander even afmeren. Het werd ankeren, ook omdat de pilot aangaf dat afmeren daar vragen om problemen is en er behoorlijke golven de monding van het kanaal inrolden. Dat vond die schreeuwmeneer in de control toren echter geen heel goed idee. De betaalmeneer beneden bleef er een stuk rustiger bij, maar door alle dreigementen van dat meneertje boven haalde Marijke dan toch maar het anker weer op voordat ik terug was met de dinghy.

Met de Cat in de behoorlijke golven is het zowat onmogelijk om de dinghy nog aan boord te krijgen. Met het gewicht van de motor en je eigen gewicht achterin wanneer je alleen in de boot zit komt de neus zover omhoog tegen de golven in dat het er soms op lijkt dat hij een salto achterover gaat maken. Ondertussen waaien de papieren inclusief paspoorten door het bootje, niet echt super lekker zeg maar.

Toch maar weer even achter het breekwater en snel de dinghy op het platform frommelen voordat het meneertje weer lawaai begint te maken. Zou hij zelf denken dat zijn bijdrage vandaag de veiligheid heeft verhoogd? Nou ja, goed afgelopen, kussens ook maar even snel naar binnen voordat we een stukje tegen golven en wind invaren richting het zuidoosten.

Flo heeft ons destijds het plaatsje Korfos getipt. Dat is een mooie tussenstop voordat we de bekende eilanden in deze Golf afgaan (Aegina, Poros, Hydra en Spetses). Prima ankerbaaitje, leuk dorpje, dat gaan we morgenochtend eerst eens rustig bekijken.