Korfos is inderdaad een mooie beschermde ankerplek. We blijven er nog een extra dagje voor anker liggen. Het begint hier, in de kleinere plaatsjes al duidelijk rustiger te worden. De voorraden in de supermarktjes worden al kleiner en de Radlers worden al speciaal voor ons bijbesteld.
De twee restaurants aan de kade doen hun best om de rondvarende jachten aan te trekken. Je kunt er gratis met de achterkant naar de kade aanleggen, en bij eentje wordt zelfs gratis douchen aan geboden. Wij gaan er ook gezellig een visje eten, maar laten de boot toch maar lekker aan het anker liggen. De boten die wel aanleggen liggen met hun kuip zo ongeveer in het restaurant, net zover van je vandaan als het volgende tafeltje.
Vanaf Korfos is het niet zover naar Poros. Er staat een lekker windje om te zeilen, dus slaan we Aegina maar even over. In Poros is het wel nog behoorlijk druk. Mooie beschermde baai, met veel mogelijkheden om te ankeren of om aan de uitgestrekte kade van het bekende plaatsje te gaan liggen.
Stein, die we vorig jaar met de 39 in Noorwegen hebben leren kennen, ziet op MarineTraffic dat we in Poros aankomen. Hij heeft afgelopen zomer daar geskippert en kent de omgeving dus al goed.
Stein stuurt ons naar zijn vriend Michael die een restaurant (Oasis) heeft aan de kade om daar Lamb Kleptiko (lamschouder zoals vroeger bij de Eend) te gaan eten. Goed idee toch? Eerst even een wandeling door het dorp omhoog naar de prominente kloktoren en dan schuiven we inderdaad bij Oasis aan en hebben we ook nog even live contact met Stein die hier 20 september weer aankomt samen met zijn Marianne. We gaan hen dan waarschijnlijk ook nog zien, ook omdat de water maker het weer begeven heeft en die daar waarschijnlijk rond die tijd gerepareerd gaat worden.
In het restaurant wordt ons al gevraagd waar we liggen, Michael geeft aan dat het vannacht waarschijnlijk niet al te lekker wordt aan de kade. Kennelijk hebben zij toch ergens een wat betrouwbaardere weather forecast, al hadden wij deze ook aan zien komen door voldoende in te zoomen op de detail forecast op Windy. Normaal gesproken spreken alle forecasts elkaar nogal tegen en is het lastig om in te schatten wat er nu werkelijk gaat gebeuren.
Wij liggen veilig aan het anker, al blijft dat op zich ook een kunst. Het is hier ondiep en we hebben het anker goed getest. De boot zal dus echt wel blijven liggen. Wat lastig blijft is dat je niet weet hoeveel anker andere boten gestoken hebben. Zeker op de wat drukkere plaatsen liggen de boten toch vrij dicht bij elkaar. Wanneer de wind dan gaat draaien bepaalt de lengte van de gestoken ketting vaak ook hoe dicht je uiteindelijk bij elkaar komt te liggen. Daar zit nogal wat verschil in, we zijn al veel mensen tegengekomen die zelfs in een meter of 5 diepte meer dan 70 meter uitgooien, terwijl anderen dan eerder op 30 zitten.
We worden vanzelf wakker wanneer het midden in de nacht dan inderdaad echt gaat waaien. Toch maar even buiten kijken of alles goed gaat. Het is allemaal wel te overzien met een windkracht 6, maar in het donker ziet het er toch anders uit. Er blijven een hoop mensen een paar uurtjes buiten zitten om het allemaal even in de gaten te houden. We komen inderdaad zowel links als rechts behoorlijk dicht bij onze buren te liggen, en ook de kade komt doordat we 180 graden draaien opeens toch nog behoorlijk dichtbij. Het past allemaal net en het anker houdt het prima. Een stukje verder naar het noorden is die nacht wel een olietanker gezonken, dus het zal buiten de baai wel wat harder gespookt hebben.
Lekker zonnetje weer in de ochtend. We varen heerlijk om de oude dorpskern heen door het ondiepe water waardoor je de baai ook aan de andere kant weer kunt verlaten. Het idee is om naar Hydra te varen, waarbij we ons realiseren dat het ook in deze periode nog wel te druk zal zijn om met ons eiland in de haven daar terecht te kunnen. een klein stukje oost van het plaatsje Hydra ligt een baai (Mandraki) waar we de boot wellicht wel kwijt kunnen. Van daaruit schijn je dan met de watertaxi (of anders de dinghy) naar Hydra te kunnen.
Ook een leuke baai waar we een mooi plekje in het hoekje bij de rivier vinden waar het net wat ondieper is. De bodem loopt hier wel behoorlijk steil af, zodat het aantal geschikte plekken in de baai beperkt is. We liggen er pas net wanneer er ook nog een vreemde en behoorlijk stevige wind door de baai komt draaien waardoor we echt alle kanten op gaan. Voelt absoluut niet lekker om bij dit weer de boot alleen te laten of zelfs om hier ‘s nachts te blijven liggen. Moeilijk om in te schatten, want toen we aankwamen was er echt niets aan de hand. Voor evenveel geld waren we al onderweg geweest zonder er erg in te hebben dat de baai toch een stuk minder safe is dan we dachten.
Dan toch maar even met de drone proberen een glimp van Hydra op te vangen. Die komt een heel eind wanneer ik hem schuin naar het noorden wegstuur maar dichter bij het land valt dan toch de connectie weg wanneer de heuvels in de weg zitten. Maakt niet uit, hij komt toch netjes terug, maar daarmee nog niet de beelden die ik graag had willen maken.
Anker weer op, dan varen we maar even langs het plaatsje zelf om te kijken hoe druk het er is. Een 39 die we er eerder naartoe hadden zien varen komt ons al tegemoet richting Mandraki, dus dat is niet echt een goed tegen. Om ons heen proberen ook nog allerlei andere bootjes er in te varen, maar ook die komen er weer even hard uitzetten. We houden het maar even met een half rondje door het baaitje en herkennen wel de terrassen van tent op de hoek waar Marijke en ik 20 jaar geleden gezeten hebben.
Dan varen we toch maar verder naar het westen richting de Peleponnesos, kunnen het altijd later nog een keer proberen. In de eerste uitloper van het vaste land ligt het plaatsje Ermioni waar zowel een behoorlijke haven is als ook een grote ondiepe ankerbaai. Lekker stukje zeilen, alleen op de code 0 deze keer. Dat blijkt meer dan genoeg, zo loopt hij ook al 9 knopen.
Voor anker in de baai van Ermioni krijgen we Nederlandse buren, Siska en Rogier zeilen regelmatig met hun Waterval in dit gebied, zodat we daar met een lekker wijntje erbij weer een hoop van opsteken. Het wordt inmiddels wel steeds duidelijker dat het hier om de omgeving niet zo makkelijk gaat zijn om de boot in de winter achter te laten. Op de kant of in het water maakt daarbij nog niet eens zoveel uit. De plekken op de kant zijn heel schaars, zeker daar waar een voldoende grote kraan beschikbaar is. In het water is er wel plaats, maar is het op de meeste plekken zeer de vraag of zelfs erg onverstandig om een boot in de haven achter te laten.
Het programma voor de komende weken krijgt inmiddels steeds meer vorm. We gaan dus Stein en Marianne volgende week ergens rond Poros ontmoeten, die hebben daar een hotel van waaruit ze dagtripjes willen maken. Eind september pikken we dan John en Serena op op Santorini. Die vliegen dan van Kreta terug waar Rudy en Martin dan toevallig de week erna weer dingen geboekt hebben. Aan het eind van oktober komen dan ook Rene en Ellen en de Pannenkoekenbakkers nog een paar dagen aan boord op Kreta. We hebben nog wel even om te kijken waar we dan begin november de boot kunnen achterlaten voordat we weer een date op Ameland hebben.
In Nederland lijkt het ondertussen net even ander weer dan hier. De ene stormwaarschuwing na de andere lijkt voorbij te komen. Spannend ook voor Sander die met een aankomende windkracht 10 terug mag vliegen van Stuttgart naar Amsterdam. We krijgen de METAR al (heel vroeg) via de app binnen en na de geslaagde landing een uitgebreid verslag van meneer de first officer zelf. Gaaf om te zien hoeveel lol hij heeft in wat hij nu doet.
Na Ermioni varen we om het hoekje voorbij Spetses naar Porto (C)heli. Dat is een leuk dorp in een heel beschermde baai waar je ook prima kunt ankeren. Voelt ook meteen goed dit plaatsje, het is niet altijd duidelijk waaraan dat precies ligt maar sommige plaatsjes voelen gewoon een stuk beter dan andere. We onderzoeken de mogelijkheid om de boot hier aan een mooring achter te laten. Via het autoverhuurbedrijf (je kunt vanaf hier op een aantal verschillende manieren prima op het vliegveld van Athene komen) worden we een paar deuren verder helemaal achterom bij de “werf” gebracht die ook een aantal van de moorings beheerd. De eigenaar is zijn huwelijksnacht aan het herleven, maar we krijgen wel zijn email om contact met hem te leggen.
Een paar leuke terrasjes en restaurants, maar ook hier gaat in oktober nagenoeg alles dicht. Naast ons in het restaurant Ostria zit een Duits stel, waarvan zij erg op aan het letten lijkt te zijn op wat er rond een andere 52 gebeurd die we al eerder aan de andere kant van de baai hebben zien liggen. Herbert en Angelika blijken inderdaad al een jaar of 4 de eigenaren te zijn van een 52F waarmee ze ook al 2 keer de oceaan zijn overgestoken. Ze hebben al een hoop ervaring met hun boot en wat er allemaal kapot kan gaan opgedaan waar wij weer het een en ander van kunnen leren. Leuk ook om te vergelijken wat er in die 4 jaar al allemaal veranderd en verbeterd is aan de 52.
Sommige dingen zijn echt verbeterd (in ieder geval in onze ogen) zoals de kuiptent en de indeling van de keuken. Andere, vaak ook hele simpele dingen, blijken in praktijk toch niet al te snel door Lagoon te worden opgepakt, ook al hebben meerdere eigenaren hier al problemen mee gesignaleerd. Handig dat wij voor veel dingen vooraf gewaarschuwd worden zodat we nog kunnen voorkomen dat ons hetzelfde gebeurd.
Wanneer ik bij een benzinestation dichtbij het water benzine haal voor de dinghy zie ik ook een dieseltankwagentje staan. Ze komen voor dezelfde prijs (1,21) als aan de pomp met dat wagentje ook diesel op de kade brengen, dus dat is misschien een goed idee. Ik haal nog even snel wat boodschapjes in de grote AB supermarkt en spreek over een halfuurtje af aan de kade op de plek waar normaal de Flying Dolphin aanlegt. We komen er allebei precies op tijd aan, en de Dolphin komt pas om 2 uur weer, dus tijd genoeg om weer helemaal vol te tanken.
We blijken maar 350 liter verbruikt te hebben sinds we de laatste keer met Marijke en Flip in Vathy getankt hebben, dus dat valt reuze mee. Water van de kade halen schijnt hier niet zo’n goed idee te zijn, dus daar wachten we nog even mee. We blijken in praktijk wanneer we een beetje opletten met zijn 2-en ruim een week met onze watertanks vooruit te kunnen. Nu de watermaker weer kapot is wordt het wel binnenkort tijd om ergens water op te kunnen pikken.
Na Heli leggen we nog even het anker uit in het helderblauwe baaitje bij de ingang naar Porto Heli. Even lekker zwemmen voordat we doorvaren naar Koiladi. Onderweg schijnen we langs het stulpje van WA en Maxima gevaren te zijn (en dat van Poetin?) maar dat is ons niet opgevallen. Volgens mij zijn er wel mooiere omgevingen te bedenken voor een dergelijk stulpje, maar wellicht gelden voor hen andere criteria.
In Koiladi zetten veel mensen hun boot op de kant, we lopen ook even naar de werf om te kijken of dat ook voor ons een optie zou zijn. We weten voor dit jaar al dat het er vol is, maar het is goed om het met eigen ogen te hebben gezien of dit voor de toekomst een optie kan zijn.
Het plaatsje zelf ziet er vanaf het anker best ok uit maar voelt wanneer we aan land zijn dan juist weer helemaal niet goed. Maakt niet uit, terug op de boot zien we de Waterval voorbij varen zodat we hen deze keer bij ons aan boord op de borrel kunnen vragen.
Aan de overkant van de Argolische golf ligt een minder bekend maar wel echt heel leuk plaatsje Astros. De oversteek duurt een uurtje of 3, omdat we op tijd vertrokken zijn is er nog plaats genoeg wanneer we aankomen. Voor ons de eerste keer dat we met de achterkant naar de kade in een haven gaan aanmeren. Omdat we er ruim op tijd zijn staat er ook nog geen wind zodat we dit in alle rust eens kunnen proberen. No worries at all, er staat al een stel enthousiaste Spanjaarden op de kant om de lijnen aan te pakken. Zo zonder (zij)wind en met voldoende plaats is het allemaal nogal te overzien. Hier is goed water te krijgen en liggen we ook aan de stroom. Kunnen we er weer even tegen en is ook de was weer eens aan de beurt.
Het is meteen gezellig hier, een hoop mensen kennen elkaar al en we zijn in no-time muziek tegen dronebeelden aan het uitwisselen. Goeie timing om hier aan te leggen want op de eerste avond wordt er door de vissers uit het dorp een feest georganiseerd met sardientjes en drank voor iedereen die er zin in heeft. Op het podium voor het amfitheater wordt (nogal) Griekse muziek gemaakt. Ongetwijfeld ook prachtig als je er van houdt.
Gisteren hebben we Peter en zijn Peruaanse vrouw Melly beter leren kennen, eerst bij hen aan boord van de Leopard en later op de dag nadat we een rondje door het dorp gewandeld hebben bij ons aan boord. Gezellig stel wat de gemiddelde leeftijd nog duidelijk meer naar beneden haalt dan dat wij dat doen. Peter is een Australiër van Griekse afkomst, hij spreekt ook vloeiend Grieks en helpt ons ook weer stapjes verder met het onderbrengen van de boot en met wat lokale documenten die we hier nodig schijnen te hebben.
‘s Avonds gaan we uit eten met een stel Spanjaarden die zij kennen en die hier inmiddels ook aangekomen zijn. Of ik moet eigenlijk zeggen een stel Catalanen en een stel van Mallorca, want dat blijkt tijdens het eten toch nog een behoorlijk gevoelig punt te zijn met het al of niet aankomende referendum over een al of niet zelfstandig Catalunia. Beetje jammer dat de Spanjaarden van de dag ervoor net vertrokken zijn richting Koilada anders had het helemaal een interessante discussie geworden. Interessant ook om een gevoel te krijgen waar het nu werkelijk om gaat. Als het werkelijk alleen zou gaan om bevrijding van de Spaanse onderdrukker (“net als jullie een paar eeuwen geleden”) en het kunnen behouden van de eigen identiteit en cultuur dan zouden wij wellicht in Nederland binnenkort ook referenda kunnen verwachten van de Friezen en de Limburgers. Daarna kan Zuid-Limburg zich dat van de rest van Limburg afscheiden totdat het nieuwe land Maastricht zich tenslotte alsnog afscheidt op basis van de onoverbrugbare cultuurverschillen met Heerlen en Sittard. Uiteraard geven we al deze nieuwe landen dan een vetorecht in de EU zodat we de besluitvorming op dat level ook weer nieuwe impulsen geven.
Rustig dagje vandaag, blijven nog een extra dagje liggen zodat we morgen toch maar het juiste document kunnen regelen bij de Port Police. Daarna gaan we dan langzaam weer richting Poros waar de water maker hopelijk op tijd kan worden gemaakt.
Reacties