Greatcircle - Chania

Het is ongeveer 30 mijl van Rethymnon naar Chania, de voormalige hoofdstad van Kreta. Er staat inmiddels niet veel wind meer, maar nog wel behoorlijk wat deining van de wind op zee gedurende de afgelopen dagen. Dat is niet zo’n lekkere combinatie, dus de eerste paar uur hobbelen we behoorlijk tegen de wind in.

We varen bewust nog wat verder van de kust waar het water een heel stuk dieper is, daar zijn de golven in ieder geval wat langer en minder steil. Om de punt wordt het dan al een stuk beter en kunnen we nog wat zeil bijzetten, ook al draait de wind langs de kust zoals gewoonlijk weer alle kanten op.

Chania is best een behoorlijk stad, met daarachter in Souda nog de marine basis. Ik geloof dat Rene iets riep over 100.000 inwoners of zo, en ze hebben ook een eigen vliegveld waar de pannenkoekenbakkers eind oktober aan zullen komen.

We hebben de havenmeester voor de zekerheid nog even gebeld, die geeft aan dat er genoeg plek is. De ruimte voor bezoekers is hier immers heel beperkt. Wanneer we de haven invaren om het provisorische breakwater in aanbouw heen blijkt er inderdaad genoeg plek te zijn en kunnen we nog kiezen. Tot zover zie je op de eilanden weinig van armoede in Griekenland, maar hier zie je toch een voorbeeld. De kraan die het breakwater aan zou kunnen leggen kost 2500 euro per dag, en dat kunnen de gemeente of de terraseigenaren kennelijk toch niet opbrengen. En dat terwijl het water bij storm uit noordelijke richtingen zo de kade op en in de restaurantjes komt.

Met een fatsoenlijke dijk voor de haven zou er meer dan genoeg plek zijn om het aantal ligplaatsen uit te breiden, maar kennelijk vinden ze het zo ook wel ok.

Chania is echt leuk, zelfs rondom de supertoeristische haven zitten nog allerlei tentjes die wel leuk zijn. De kleine straatjes van de oude stad daarachter zijn helemaal schattig, eigenlijk nog leuker dan Rethymnon.

De baas komt woensdag op bliksembezoek, uiteindelijk toch nog via een vlucht op Heraklion. Dat is toch nog wel ruim 2 uurtjes rijden van hier maar toch goed (en leuk) om weer even uitgebreid te kunnen bijpraten. We hebben in de dagen ervoor uiteraard al research gedaan naar het juiste restaurant en hebben mazzel dat het weer op donderdag ook meewerkt, je kunt bij Oinoa immers alleen maar buiten zitten. Inmiddels hebben we met Tamam, Tholos en Il Padrino al een aantal goede alternatieven gevonden, maar ook dat wordt langzaam minder omdat er ook hier al restaurants dicht gaan voor de wintermaanden.

Inmiddels loopt de haven tegen de verwachting in helemaal vol, misschien ook wel doordat er voor de week erna minder weer wordt voorspeld. We hadden eigenlijk al naar de prachtige baaien bij Chamvousa en Balos willen varen, maar we durven onze plek niet op te geven omdat het onzeker is dat we dan weer terug kunnen komen. Er zijn geen alternatieven in de buurt en Rene & Ellen en de mannen komen allebei hier aan.

Elk nadeel heb zijn voordeel, we leren nu wel weer nieuwe mensen kennen. Erik en Babs zijn met hun Rassy wel onderweg naar hun overwinterplek in Agios Nikolaos, waar voor ons geen plek meer was. Daarnaast leren we Mario en Nina kennen die met hun Bavaria 46 Seatramp de wereld rond willen varen. Ze waren eigenlijk al onderweg richting de Caribean maar zijn vanwege alle orkaanschade bij Malta toch weer omgedraaid en teruggekeerd naar Griekenland. Het nieuwe plan is om vanaf Kreta via Cyprus, Libanon en Israël door het Suez kanaal in Egypte te gaan overwinteren.

Aan boord van de grote Bavaria wordt het verschil met een catamaran nog eens extreem duidelijk. Ook wanneer we hun verhalen horen over de manier waarop zij buiten in weer en wind staan te sturen worden we, voor zover dat al nodig is, nog een keer bevestigd in onze keuze. Vind nog wel steeds dat, ook als je naar hun Youtube kanaal Sailing Seatramp kijkt, het er wel stoer uit ziet staande achter de grote sturen met de zeilboot op één oor.

Super gezellig stel, wanneer ook Ellen & Rene inmiddels aan boord zijn komen ze bij ons cocktails maken (met en zonder alcohol) en de volgende ochtend is het zelfs Pancake time bij hun aan boord. We vliegen nog even met de drone achter ze aan wanneer ze richting Rethymnon vertrekken met 25 tot 30 knopen in de rug.

Wij gaan die dag met de huurauto van Rene & Ellen richting de westkust. Daar zien we het slechtere weer al aankomen, maar voorlopig zien de zwarte onweerswolken naast de zon er alleen nog maar prachtig uit.

Op woensdag blijft de regen boven Chania hangen en rijden we naar Rethymnon in het oosten. Daar zijn we al wel een tijdje geweest, maar hier schijnt in ieder geval de zon weer lekker. Kunnen we meteen nog even in de haven kijken bij Mario en Nina en als toetje is er een late lunch in de binnentuin van ons favoriete restaurant daar, AVLI.

Op donderdag is er dan echt geen redden meer aan, het komt echt met bakken uit de lucht en het stopt de hele dag niet met flitsen. Chania lijkt opeens verlaten, er staat ook een dikke laag water op de kade die vervolgens weer de haven instroomt. We gaan wel wat harder heen en weer, maar verder zitten we eigenlijk prima binnen aan boord. De tent is voor het eerst in maanden weer dicht en we hebben zelfs het elektrische kacheltje weer aangehad. In het hotel van Rene & Ellen is zoveel water binnengekomen dat de benedenverdieping onder staat en alle stroom is uitgevallen. Wanneer het tegen de avond iets minder gaat regenen kunnen ze in ieder geval weer onze kant oprijden om de laatste stukken tonijn te verslinden. Moet onze hengel binnenkort toch weer aan de slag.

Het is hier morgen een feestdag, ze vieren het begin van WW2. Vandaag dan ook maar even afrekenen tot en met het weekend bij de havenmeester (voor 12 dagen nog steeds goedkoper dan 1 dag op Sicilië). Hopelijk is het weer dit weekend goed genoeg om met de pannenkoekenbakkers op en neer naar Balos te gaan, anders wordt het waarschijnlijk lastig om dat nog te zien voordat we weer naar het noorden gaan zeilen. Inmiddels is er weer meer ruimte in de haven, zodat we nu altijd nog terug hier naar toe kunnen varen. Het is ook een optie de mannen maandagochtend in Kissamos af te zetten en dan direct over te steken.

Vanmiddag hebben we echt een bijzondere lunch gehad bij Taverna Dounias in Drakona, 20 km ten zuiden van Chania in de bergen. Bijzonder restaurant waar de potten al buiten op straat staan te pruttelen op een houtvuurtje. Geen menu, geen prijslijst.

De eigenaar blijft maar eten en drinken brengen, alles zelf verbouwd, gebrouwd, verzorgd of geschoten. Je weet gewoon dat dit anders gaat aflopen dan aan de Venetiaanse haven in Rethymnon met Martin & Rudy. Ja hoor, 33 euro voor 4 personen, kunnen echt niets meer wegkrijgen.

Vanavond gaan we met de mannen meteen nadat ze aankomen door naar Il Padrino (The Godfather), een Grieks-Italiaans restaurant waar we al een aantal keer heerlijk hebben gegeten. Vanavond zelfs met live Griekse muziek, dat misten we al een beetje omdat er gisteravond voor het eerst sinds we hier liggen geen gejengel klonk uit het restaurant tegenover de boot.