Karin en Rens vliegen terug naar Eindhoven wanneer Rudy en Martin parallel met een andere Transavia kist aankomen uit Amsterdam. Zij zijn hier deze week op vakantie, eerst in Rethymnon en daarna nog een paar dagen in het lekkere resort naast de baai waar we eerder hebben gelegen bij Agios Nikolaos.
Handig toch, dat er al iemand staat om je lijntje aan te pakken wanneer je de haven van Rethymnon in komt varen. Daarvoor hebben ze nog wel even door moeten lopen, want het was nog wel een stukje tippelen vanaf het hotel helemaal aan de oostkant van de drukke boulevard.
Wij horen uiteraard nu pas dat o o cherso op een plaatsje hier in Kreta slaat en zijn daar al eerder op weg naar Heraklion zonder het te weten voorbij gevaren. Voor ons Rethymnon al gek genoeg. Rethymnon is nog een behoorlijk grote plaats. Hier in de haven zie je weinig van het strandgebeuren en is het maar een paar minuten lopen naar de oude stad. In de oude stad krioelt het van de leuke kleine straatjes, zeker achter de eerste rij aan de boulevard echt leuk.
De eerste avond zijn we in de Venetiaanse haven gaan eten. Ook hier allemaal restaurants naast elkaar met de standaard naar-binnen-trek-teams waar ik gewoon niet voor gemaakt ben. Moet zeggen dat ook dat er in Griekenland wel gemoedelijker aan toe gaat (maar toch). Wel overal lekkere stoelen aan de haven en mooie verse vis. Tuurlijk wil wij er naast de sea bass (maal 2) wel wat tiger prawns bij. Je kunt er niet met meer open ogen inlopen als je dan ook nog niet vooraf vraagt hoeveel het gaat zijn en gaat kosten. Lekker wijntje erbij (maal 2). Dan verdien je het ook om het duurste dinertje in Griekenland tot nu toe om je oren te krijgen (is nog steeds te overzien hoor).
Handig om vrienden met een auto te hebben, wij hebben de fietsen dit jaar nog niet van de boot af gehad. Kunnen we ook eens de zuidkant van Kreta bekijken. We zijn eerst in Preveli gaan kijken waar een mooi klooster lekker aan zee in het zonnetje ligt. Grappig de gedenksteen van de tweede wereldoorlog waarin het klooster vluchtelingen hielp om van Europa naar Noord-Afrika te komen (hoe zou de asielprocedure er daar uit gezien hebben?).
Van Preveli is het maar een klein stukje naar Plakias, een dorpje met boulevard en strand aan zee. Helemaal aan het einde van de boulevard bij de “haven” vinden we een leuk restaurantje onder de bomen aan het water, een paar kilometer de berg op in Mythos schijnen ook leuke restaurants met uitzicht over de baai te zijn.
Op de terugweg ook nog maar even naar Spili en dan hebben we weer genoeg gezien voor een dag.
De volgende dag gaan we de andere kant op, naar het oosten. Onderweg vanuit Heraklion hadden we Panormo al gezien. Ook Panormo heeft een haventje waar het net in het hoekje achter de pier diep genoeg zou moeten zijn, maar alleen op dagen met weinig wind.
Lekker visje erbij en op de terugweg alvast maar weer even groot inslaan bij de AB supermarkt nu we toch alles in de auto helemaal tot bij de boot kunnen brengen. We liggen eigenlijk net buiten de haven aan de A pier. Er loopt een soort oprijlaan tussen de nieuwe haven en het gedeelte voor de veerboten door en wij liggen precies op de kop van dat weggetje. Drukte van belang hier met alle lesauto’s, scootertjes, joggers en hondenuitlaters. Gelukkig blijft er aan weerszijden van de boot nog ruimte over voor het peleton vissermannetjes dat hier bijna dagelijks aan de slag is (niet op zondag?).
In de avond lopen we weer naar de oude stad waar we uiteindelijk ook ergens tegen restaurant AVLI aanlopen. Stond achteraf in het boekje van Rudy al hoog aangeschreven, maar wij hebben al genoeg gegeten vandaag. Maakt niet uit, maken we toch een reservering voor de avond erna.
De vandestraatafhaalmeneer heeft een gitaar in de hoek staan en voor dat we er erg in hebben heeft hij Marijke al op straat aan het werk gezet. Zelf komt hij ook nog een paar nummers zingen en spelen.
De laatste dag voordat Rudy en Martin gaan verkassen rijden we zo’n 60 kilometer naar het oosten om Chania alvast even te verkennen. Hier komen later deze maand Rene en Ellen en de pannenkoekenbakkers aan. Ook een leuke stad, zeker weer het gedeelte waar de haven en de oude stad zijn. Duurt even voordat we het havenkantoor gevonden hebben. Super aardige kerel. In een publieke haven kan niet gereserveerd worden maar hij verwacht geen problemen die hij niet ter plekke op kan lossen.
Het hotelmeisje van Martin en Rudy komt uit Chania en heeft ons restaurant Tamam geadviseerd voor lunch. Kijken we een keer niet op het water uit, maar wel een heel aparte ruimte en uitstekend eten. Voordat we aan tafel zaten was het al halverwege de middag, dus gaat onze reservering bij AVLI niet echt meer werken. Een portje op de boot met de zonsondergang op de achtergrond is een beter alternatief.
Het gaat wat harder waaien in het weekend, kunnen we meteen van de extra handjes gebruik maken om de boot even om te draaien en met zijn neus in de wind te leggen.
Zitten we achter beter uit de wind en heb je ‘s nachts ook minder last van het geklots tegen de achterkant. Het omdraaien wordt nog even lastig wanneer we de rechtermotor niet gestart krijgen. Er is ergens iets mis met de elektronica, waardoor het systeem niet van de beveiliging af gaat. Even zoeken en proberen, tot blijkt dat er kennelijk een communicatie probleempje is tussen de gashendel en de versnellingsbak. De bak van de rechtermotor staat nu in neutraal wanneer de hendel op stationair achteruit staat. Dat is even wennen, maar het neutraal piepje is gelukkig meeverhuisd zodat het in praktijk wel te doen is.
Marijke en ik zijn de volgende dag wel in de prachtige binnentuin van AVLI gaan eten en dat is zeker een aanrader zowel qua sfeer als qua eten. ‘s Avonds op tijd naar bed, want de volgende ochtend gaan we vroeg met de veerboot naar Santorini. Toen we er zelf met de boot waren was het lastig om in de stadjes zelf te gaan kijken, dat gaan we nu dus maar eens als echt toeristen inhalen.
Lekker makkelijk trouwens. De Seajet is er in een paar uurtjes, ook al hebben ze voor vandaag de normale Champion Jet catamaran ingeruild voor een “gewone” boot, de Paros Jet. Die gaat nog steeds met ruim 26 knopen tegen de behoorlijke golven in. In Rethymnon valt de wind op zich wel mee, die valt een beetje dood tegen het eiland en de bergen. Op zee waait het echter een stuk harder, waardoor er wel al wat golven zijn opgebouwd.
Rond een uur of tien komen we al in de haven aan waar de massa van boord gaat en in een bus of 10 over het eiland vervoerd wordt. Athina de reisleidster heeft vanwege haar Nederlandse moeder in Brabant op school gezeten zodat we alle informatie onderweg twee keer kunnen volgen.
Eerst naar Oia (Ia), wat tot halverwege vorige eeuw het rijke kapiteinsdorp van het eiland was. Die schijnen echter de boot gemist te hebben bij de overgang van zeil naar stoomschepen en een forse aardbeving heeft ook niet geholpen. Inmiddels is het stadje boven op de lava-klif weer prachtig herbouwd en barst het hier van de toeristen.
Iedereen is druk om dezelfde foto’s te maken, maar het is dan ook wel echt fantastisch mooi. De oude grotwoningen van de bemanning van de schepen, uitgegraven in de puimsteen omdat dat de goedkoopste manier van bouwen was, zijn nu omgetoverd in de dure hotelkamers tot 2000 euro per nacht. Het publiek is heel divers, van de bustoeristen zoals wij tot en met de mensen waar Bulgari & co het van moeten hebben. Ik laat de mogelijkheid ook niet schieten om Modous shirt nr. 12 en 13 te scoren.
Twee uurtjes in Oia en dan met de bus naar de hoofdstad Fira. De gids weet uiteraard precies waar het te doen is zodat je op deze manier op een dag alles kunt zien en toch nog tijd genoeg over houdt om zelf in te vullen. Restaurant Argo heeft de lekkerste shrimps saganaki tot nu toe en dat is best een eer want daar hebben we er al meer dan genoeg van achter de kiezen.
Rustige zondagochtend nu. Op zee waait het kennelijk nog behoorlijk want we zien de golven voor ons over de pier slaan. Vandaag nog maar even niet naar Chania. Als het goed is gaat de wind vandaag geleidelijk liggen en dan proberen we het morgenochtend vroeg wel. We kunnen altijd weer omdraaien wanneer het tegen de wind en golven in toch nog tegenvalt, er is hier immers genoeg plaats.
Mijn eerste gedachte: Dapper met het nodige optimisme te gaan voor die horizon. De tweede gedachte: Een tweedehands Volkswagen geeft minder storingen in 10 jaar als een nieuwe boot in een half jaar. Ook bij mijn vierde boot in mijn leven, een 18 meter
cat was het hetzelfde. Wel eigen schuld, want we worden heen en weer geslingerd tussen een wens tot eenvoud en geilheid op
piefjes. Blijft toch gek dat die electronische gashandle, die watermaker en dat mirakelse dinkyplatform niet gewoon blijven
werken. Ik praat niet eens over de prijs, want dan moet je geen boot kopen.
Dat op zich is eigenlijk dapper.
Mooie verhalen en de plaatjes vanaf de drone DROMEN.
Terzijde, ik ben in Poros voor een paar dagen i.v.m. verkoop van de Tao2, morgen terug naar Spanje.
Heb jullie nog niet zien aankomen. Heel goede vaart...
Geplaatst door: Carlenlous | 10/22/2017 om 05:55 nm