Syros

Bij het losgooien in de ochtend staat er al een lekker windje. Mark heeft de drone in de lucht tijdens het uitvaren, en ook de 360 graden camera staat continu aan. Na het hijsen van de zeilen leggen we de boot weer op koers ongeveer voor de wind. Als we nog even een flinke gijp maken, blijft de reeflijn van het tweede rif aan het stuurtje van de dinghy hangen. Het bootje wordt compleet scheef op het platform getrokken en het stuurtje hangt helemaal scheef. Daarnaast schuurt de lijn van de overloop door Mark zijn hand, die hij gelijk behoorlijk verbrandt. We moeten duidelijk weer wennen aan de boot en kennelijk nog een aantal fouten maken voordat alles weer soepel loopt. Je wordt ook zo verschrikkelijk afgestraft voor een foutje op deze boot, de krachten zijn zo groot!!

We zijn op weg naar Ermoupoli, een wat grotere stad, de hoofdstad van de Cycladen. Een uurtje nadat we aankomen staat er al een man aan boord die het stuurtje repareert. We zijn ongeveer twee uur bezig geweest de boot aan te leggen. Nadat we het anker uitgegooid hadden kwamen we achteruit een beetje scheef bij de nog geheel lege kade uit. We dachten de boot wel even tegen de wind in wat rechter te leggen. Afijn, twee uur later….. Ook weer geleerd, met deze boot gewoon anker weer op en opnieuw aanleggen. Je trekt niet zomaar 30 ton tegen de wind in. Al dit werken is wel goed voor mijn trainingsdoelen. Ik krijg iedere dag positieve feedback van mijn Apple watch dat ik zo goed sport, kennelijk is zeilen ook een sport.

De haven is behoorlijk onrustig, speciaal als er een ferry met een rotvaart binnenkomt, dan komt er een deining van een meter onze kant op rollen. We zetten het anker behoorlijk strak en laten de achterlijnen redelijk los om schade te voorkomen. Mark lukt het wel om aan de kant te komen, maar voor mij moet eerst de ankerketting iets losser voordat ik erop of eraf kan. We liggen echt op een hele gezellige plek met allemaal restaurantjes aan het water. Hier is het wel een drukte van belang. Wij kiezen ervoor om lekker op de boot te eten en gaan daarna weer doodmoe naar bed.

Het is vandaag een heerlijke zonnig en rustige dag. In de ochtend loop ik langs de markt en sla weer allerlei verse groenten voor smoothies en soepen in. Vlakbij de boot zijn echt hele gezellige winkelstraatjes. Hier kun je echt weer alles krijgen. Ik vind zelfs amandelmeel en vanille extract!!

Omdat de boot redelijk onrustig ligt durven we hem niet echt goed alleen te laten, we gaan echter wel gezellig met zijn tweeën van boord voor een kleine lunch aan de haven. Van een afstandje kunnen we zien dat de boot goed blijft liggen.

In overleg met de havenmeester verkassen we ’s middags naar de andere kant van de baai, waar ze 15 jaar geleden begonnen zijn met de aanleg van een Marina, maar die nog steeds niet klaar is. Hier liggen we veel beter met de harde zuid ooster wind die voorspelt wordt voor morgen.

Gelukkig willen onze Franse voorburen een paar meter naar voren verkassen, zodat wij er nog achter kunnen. Dit is het enige plekje nog waar we met de zuiden winden ook van de kant afgeblazen worden. Eigenlijk liggen we hier wel prima, het is veel rustiger dan aan de overkant ook qua verkeer. Daarnaast hebben we in het donker een prachtig uitzicht op de lichtjes van het stadje wat tegen de heuvel omhoog loopt met bovenaan prachtige verlichte kerken.

In de nacht is de wind behoorlijk aangetrokken en ook in deze haven staat inmiddels een behoorlijke deining, maar gelukkig heel relaxed vergeleken met ons plekje aan de overkant. Op onze boot heb je daar echt geen last van. Maar omdat de wind vannacht iets oostelijker was dan voorspelt zijn we toch iets tegen de kade aangedrukt. Mark stelt voor om een paar hele grote ronde fenders bij te kopen, zodat we de krachten wat kunnen verdelen als we tegen de kade aanliggen. Als we met de fietsjes de haven uitrijden, zien we gelijk een grote botenshop. We voegen meteen de daad bij het woord en met twee gigantische fenders aan onze fietsjes gaan we weer terug naar de boot. Ook kwamen we langs een pompstation, daar beloven ze gelijk met een minitanker naar de kade te komen zodat we ook weer even vol kunnen tanken. Prima klussen voor zo’n dag.

Als we een paar uur later klaar staan om naar het stadje te fietsen krijg ik bericht van Michiel dat er iets goed fout is met onze verwarmingsketel thuis. Omdat het opgehouden is met vriezen is hij langs gegaan om het kacheltje in het bubbelbad uit te zetten. Toen hij langs de berging kwam klonk de verwarmingsketel als een vrachtwagen. Bij nadere inspectie bleek al het water eruit gelopen te zijn en er waren ook duidelijke sporen van brand. Dat had behoorlijk fout af kunnen lopen, wat een mazzel dat Michiel op het juiste moment nog even in ons huis was!! Als echte reddende engel heeft hij ook gelijk geregeld dat de monteur langs kwam en er morgen een nieuwe ketel wordt geïnstalleerd.

De wind is ’s nachts behoorlijk aangetrokken en het waait nog steeds behoorlijk. We gaan lekker fietsen. Eerst langs de zuidkant van het eiland richting Posidhonia. We komen even op een verkeerde weg terecht en hebben hele stukken over bijzonder stijl beton moeten lopen. Goed voor de conditie. We doen een kleine lunch aan het strand. Het is een leuke plek met een klein haventje, maar gelukkig hebben we deze kant van het eiland niet gekozen, want de wind staat er behoorlijk op. Het binnenland van Syros is echt mooi, veel groener dan de kust en ook veel steile rotsen.

Op de terugweg nog even naar de hoofdstad waar we gezellig eten bij de wijnbar.

De volgende dag waait het nog steeds hard en fietsen we naar Galissas en nog een baai noordelijker. In Galissas vinden we een restaurantje aan het strand dat open is. Zoals altijd in deze tijd van het jaar zijn we de enige hier. We drinken hier gezellig een kop koffie en als Mark wil afrekenen blijkt de koffie van het huis te zijn. Dit hebben we nog nooit meegemaakt, koffie van het huis terwijl we niets anders besteld hebben!! De gastvrijheid van de Grieken is echt ongeëvenaard.

Na weer een hele leuke fietstocht terug eten we bij Avant Garden in Ermoupolis. Het duurt even voor we door hebben dat de dame die ons bedient ook gewoon Nederlands spreekt. Zij blijkt uit Belgie te komen en na een stage op Santorini is ze aan een Griek blijven hangen. Ongelooflijk aardige mensen ook haar schoonvader die geen woord engels spreekt komt handjes schudden. Hij blijkt de neef te zijn van de havenmeester in Loutra. Klein wereldje hier.