Kos

Tegen de tijd dat ik uit bed kom zijn we al bijna in Kos. Nina en Mario hebben een plekje voor ons vrijgehouden en hebben de drone al in de lucht als we aankomen. Bij het inparkeren hebben we even problemen met de ankerlier, maar na wat gerommel met de zekeringen, doet ie het weer. Lena (de dochter van Nina) heeft al een hele stapel pannenkoeken gebakken, dus we kunnen gelijk aan het ontbijt. We liggen in een gezellige binnenhaven voorlopig voor niets aan de stroom en het water. Er is hier blijkbaar nog geen havenmeester in deze tijd van het jaar. Je kunt wel zien dat de overheden hier geen geld hebben, alle schade van de aardbeving van vorig jaar is nog niet gerepareerd.

De kade waar we aan vastliggen staat nog overeind, maar daarachter zitten enorme gaten en scheuren in de grond. In Nederland is het ondenkbaar dat zoiets een jaar zou blijven liggen. We spuiten de boot schoon en settelen ons heerlijk want de komende week zullen we hier met Mario blijven omdat Nina Lena naar huis gaat brengen en dan een paar dagen in Duitsland blijft.

Op zaterdagavond vliegen ze naar huis, maar eerst huren we overdag nog even een auto waarmee we wat over het eiland gaan toeren. Het binnenland is echt prachtig groen en bergachtig. We zijn op weg naar de hotsprings in het zuid oosten van Kos, maar na 100 haarspeldbochten blijkt de weg niet verder te gaan. Dan maar weer terug naar beneden, beetje misselijk, maar het uitzicht en de natuur waren het meer dan waard.

Nina, Mario en Lena gaan de zee in. Mark en ik vinden het wel prima om er alleen naar te kijken. Het is allemaal een beetje vergane glorie hier. Je kunt zien dat er vroeger een terrasje bij geweest is en dat er wat gezelligheid was, maar dat is nu allemaal vervallen. De watertemperatuur is echt ongelooflijk, ik denk een graad of 35.

Als Nina en Lena hun spullen aan het pakken zijn gaan Mario en ik nog even naar de grote supermarkt met de auto en doen we even groot inkopen. Het is inmiddels zo laat geworden dat we geen tijd meer hebben voor een gezamenlijk maal.

De volgende dagen op Kos vermaken we ons met wat onderhoud en reparaties. De zeilmaker repareert de hoes van de code 0 weer. Toch fijn dat hij er weer op kan, is toch het behoud van dat prachtige zeil. Het is ook altijd weer prima om een paar dagen niet te verkassen en lekker te relaxen. We fietsen wat over het eiland op zoek naar een lekker restaurantje voor Mark’s verjaardag.

Maar alle goeie tenten die hij op het internet vond zijn nog dicht. Op zijn verjaardag bakt Mario een whisky taart en hij heeft van een stuk drijfhout een buitenlamp voor Mark gemaakt. Echt het liefste cadeau wat je je kunt bedenken. ’s Avonds eten we bij ons favoriete Italiaanse Restaurant die een heerlijk verassings menu voor zijn verjaardag heeft gemaakt. De kok komt er ook even gezellig bijzitten met een Lemoncello na het toetje. Echt leuk hoe gastvrij en gezellig die Grieken zijn.

Op donderdag komt Nina weer terug en dan hebben we nog een paar dagen met elkaar. Het is heerlijk weer dus de bikini’s komen alweer uit de kast en het is heerlijk relaxen.

Wel een beetje toeristisch dat Kos. De eerste vliegtuigen zijn net geland en als Mark om 4 uur wakker wordt van wat lawaai, dan blijken er een paar dronken Engelsen aan boord gesprongen te zijn. Toch maar even wat verder van de kant gaan liggen. We hebben al een extra houder voor de loopplank bij Rud af laten leveren en samen met Mario klussen we een plank in elkaar die we op de roestvrijstalen houder van de zwemtrap kunnen monteren. Zo hoeven we geen extra gat in de boot te maken en kunnen we toch de plank helemaal achterop de boot zetten. Fantastische oplossing, werkt perfect!!

Ook komt Mr Bean 2 naast ons liggen in de haven. Dit blijken Nederlanders te zijn waar wij twee jaar geleden het blog al van gevolgd hebben toen zij gelijk met ons naar Noorwegen zijn geweest. Het is ongelooflijk, toen zijn we ze de hele reis niet tegengekomen, maar nu 2 jaar later zien we ze in Kos. Zij zijn binnendoor over de Donau via de Zwarte zee deze kant op gekomen. Mark en Andre blijken elkaar ook nog eens te zakelijk te kennen. Kleine wereld!

Op zondag huur ik een auto en haal ik Sander en Rud van het vliegveld op. Ongelooflijk fijn dat Sander Rud heeft meegenomen en om ze beide weer te zien. We houden nog even een rustdag op Kos want zij waren vanmorgen om 4.00 al uit bed. ’s Middags gaan we een cocktail aan het strand drinken met de hele ploeg. Ook Andre en Belinda van de Mr Bean waren erbij. Super gezellig!! Gelukkig had ik gisteren al gekookt, dus de lasagna hoeft alleen maar even in de oven dus we eten bij ons aan boord.